Tag Archives: Suraj Rana

~सुरज राना~ तिमिले सम्झ भनेकि थिएनौ न मैले नबिर्सने बाचा गरेको थिए बिना कारण , बिना सर्त तिमिलाइ सम्झी रहनु आदत बनेकोछ जब म तिमिलाइ नसम्झिने प्रयत्न गर्छु ठिक त्यही समय देखि दुनियाको हरेक चिज मेरो विरुद्धमा जुट्छन जस्तो कि … Continue reading →

~सुरज राना~ कागजको छातिमा राजमार्ग बनाएर अक्षरहरुले महायात्रा गरे पछि मात्रै कागज बाइबल बन्यो कागज कुरान बन्यो कागज त्रीपिटक बन्यो कागज गीता, पुराण र महाभारत बन्यो आज यिनै कागजहरुको थुप्रोलाई ढोगे पछि मान्छे इसाइ बन्छ मान्छे इस्लाम बन्छ मान्छे बौद्द … Continue reading →

~सुरज राना~ मेरो देश एउटा स्टुडियम बनेकोछ जहाँ बुख्याचाहरुले कन्सर्ट गरिरहन्छन केही बुख्याचाहरु गरिबिको तार निर्ममता पुर्बक झट्काएर बजाइ रहेछन गितार केही बुख्याचाहरु भोको देशको खोक्रो भुँडीमा रेटि रहेछन भ्वाइलिन

~सुरज राना~ तिमी गए पछि नै हावामा आगोका फुलहरु फुल्न थालेका हुन अँध्यारो कोठा भित्र झ्यालको प्वालबाट छिरेको किरणले एउटा उज्यालो रेखा बनाउछ जुन रेखामा अलौकिक खुड्किला बनाएर म आफ्नै मृत सपनाहरुको मलामी जान्छु भित्तामा टागिएको पोट्रेटबाट चुहीइ रहन्छ भुक्षय … Continue reading →

~सुरज राना~ तेरो र मेरो जात मिल्दैन ओ बाहुनी! तेरो र मेरो धर्म मिल्दैन रुपरङ्ग र कद पनि मिल्दैन तर इ हेर त- तेरो र मेरो मन कत्ती मिलेको? इतिहासमा तेरो इतिहासको चुच्चो नाकले मेरो नेप्टो इतिहासलाइ घोच्यो होला