Tag Archives: Som Khanal

~सोम खनाल~ ऐनाले त ‘मुहार पुछ’ नभनेको हैन तर मैले पुछिरहें सामुन्नेको ऐना अनुहारको दाग त्यसै त्यसै रहिरह्यो अाखिरमा सारा जीवन ‘दागी’ भइगयो । ऐना हो साथी, साथी हो ऐना

~सोम खनाल~ यादले प्यारो गाऊंको जन्मेर हुर्केको ठांऊको दुख्या’छ छाती चर्केर आउदैछु चांडै फर्केर ।

~सोम खनाल~ ऐनाको सामु उभेर शरीर खिस्रिक्क हांसेर कल्पन्छ आफ्नै कर्मको टीका निधारमा टांसेर- आंखामा पसी मूटुमा बसी हृदय छोएको सपनाबाट ब्यूझेर निन्द्रा अंगाली रोएको । आकास माथि उडेर जाने बादलु छांयाका तिर्सना हैनन् जीबनका दिव्य तस्बीर ती मायाका

~सोम खनाल~ सब्ले भन्छन् मोटायिछस् बदन् तेरो बढेको छ जोखी हेर्छु पहिले भन्दा वजन तर घटेको छ कोहि भन्छन् दुब्लायिछस आँखा भित्र गढेको छ जोखी हेर्छु पहिले भन्दा वजन तर बढेको छ । मोटाउदा चाही घट्दै जाने वजन मेरो अचम्मको … Continue reading →

~सोम खनाल~ थामेर श्रृष्टी जगतै चलाइ बांडेर शान्ति सबको भलाइ सोच्ने कोही ब्यक्ति छ आज्ञाकारी भने तिनै हुन् शील-योग्य नारी । कस्तै कहरमा पनि हार नमानी कर्तब्यमा टिक्नु छ भन्ने ठानी लुकाइ पीडाहरू पन्ध्र भारी बाड्छिन खुसीका पल भद्र नारी … Continue reading →

~सोम खनाल~ लुङ्गा, रोआ, दोस्त, पासा:, संगी, सखी मीत एक्लै हैन, मिली गाउं ऐउटै राष्ट्र गीत हैसे गरौं, होस्टे गरौ, मिलाऊ सबले हात बिद्वेषलाई मिल्काई दिऊं आजै मन बाट । एउटै बाटो, एउटै घाट, एउटै घारा पानी उस्तै दु:ख, उस्तै … Continue reading →

~सोम खनाल~ शब्द नै रसीला कस्ता, प्यास नै पो मेटाउने शब्दैका पन्तुरा भित्र, आत्मा नै हो भेटाउने शब्दका छहारी शीतल, शब्दैका झरना झरी एक्लो हृदयका साथी शब्द नै छन् वरीपरी । शब्दमै पहिरो चल्छ, शब्दैमा उठ्छ टाकुरा शब्दले डढेलो लाग्छ, … Continue reading →

~सोम खनाल~ कसैलाई केही भन्नु छैन, आफैंलाई भन्नु पर्ने धेरै छ कसैको के दोष र यो संसारमा दोष जति छ, मेरै छ । मै हुं फुर्कने र भित्र भित्रै हुर्कने मै हुंकिशोर, र किशोरबाट प्रौढ हुने मै हुं सधै नाच्न … Continue reading →

~सोम खनाल~ शीखरै फुल्ने त्यो मेरो नेपाल, गुराँश थुंगाको कस्तुरी डुल्ने ती डाडा पाखा, चप्लेटी ढुंगाको स्म्रीती मीठो आतैमा बोकी छोडेर आको छु मुटुमा रोपी देशको माया गोडेर आको छु । थाहा छ मलाई के फुल्छ सधै पाहाडी पाखामा बिरह … Continue reading →

~सोम खनाल~ मैले भने आकासबाट जुन टिपी ल्याइदिन्छु तिम्ले भन्यौ मन छुने एउटा गीत् गाइदिन्छु मैले भने रगतले तिम्रै नाम लेखिदिउकी तिम्ले भन्यौ नयनमा पर्ने घाम छेकिदिउकी । मैले भने तिम्रो नीम्ति मर्न पनि तयार हुन्छु तिम्ले भन्यौ बचाउन जे … Continue reading →

~सोम खनाल~ शुभेछ्याका सगुन-अम्रीतहरू पियेको छु हरेक बर्ष हार्दै जाने छ समयले, म झन जवान हुदै जाने छु । बर्षहरु त खुट्किला पो हुन् मेरो जीवन सींढीका, म ओर्लने छैन शीखरहरू छुदै जाने छु । यी हत्केलाका बक्र रेखाहरूले छेकिन्न, … Continue reading →

~सोम खनाल~ गजल, गीत, कबिता केही लेख्दिन आज यौटा अठोट लेख्छु लेख्दिन दया\अभिलाषाका याचनाहरू आज बिपद र क्रोध लेख्छु । हेर्दिन बगैचामा फूलहरू छुदिन घण्ट र त्रीशूलहरू सुन्दिन कुनै आग्याहरू तोडिदिन्छु सबै प्रतिग्याहरू ।

~सोम खनाल~ कपाल मात्र फुल्या हो की भन्या हैन रैछ बाटो मात्र भुल्या हो की भन्या हैन रैछ यूग भन्दा पछि पछि पर्दै गैयेछ तन्नेरी छु भन्दा भन्दै बूढो भैएछ । जवानीमा देखेका ती सपनाहरु खोज्दै काडाहरु पन्छाउदै फूलहरु रोज्दै … Continue reading →

~सोम खनाल~ के छ यो टाउकोमा र यती भारी हुन्छ ? यो मन किन डाडा वारी कहिले पारी हुन्छ ? मौनतामा यो मुटुले कस्तो ब्यथा सुन्छ ? किन छाती अनायसै आशु झारी रुन्छ ? को हो गरीब को हो धनी, … Continue reading →