Tag Archives: शशी लुमुम्बु – Shashi Lumumbu

~शशी लुमुम्बु~ बतासहरू बहन्थे– मन्दमन्द तिम्रा आवाजहरूको आकाश लिएर । खोलाहरू हिँड्थे– कलकल तिम्रा सम्मोहिनी शब्दहरू बोकेर

~शशी लुमुम्बु~ यस पृथ्वीमा — तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन् तिमी जे सोच्दछौ त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन् तिमी जे बोल्दछौ त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन्

~शशि लुमुम्बू~ हे अग्निदेव! हामी त जाडोले लुगलुग काँप्दै हिउँको सिरकभित्र न्यानो सपना देख्दै भर्भराउँदो आगो खोज्दै कति वनजङ्गल चहार्‍यौँ कति लेक-बेँसी गर्‍यौँ तर, भेटिएन है आगो त! कतै पाएन है न्यानो त!

~शशी लुमुम्बू~ यस पृथ्वीमा — तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन् तिमी जे सोच्दछौ त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन् तिमी जे बोल्दछौ त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन् देख्दछन् तिमीले झैँ उनीहरूले पनि सुन्दर सपना नठान— ममात्रै सत्य हुँ र, भ्रम हुन् अरु … Continue reading →

~शशी लुमुम्बू~ त्यस्तरी घुरेर रातो आँखाले किन हेरिरहेको होला घाइते बाघलेझैं देशले, लखेट्छ ग्रहण आएर एकाबिहानै गाउँबाट जुध्नै आउँछ बाटो छेकेर अधम् समय पनि, ह्यारुकुलो हल्लाउँदै साँढेजस्तो सिंगौरी खेल्छ बेश्याप्रेम

~शशि लुमुम्बू~ जोरसल्लाको छेवैमा ध्यानस्थसखुवाको बूढो रूख देखेपछि मैले बाबालाई सम्झे …। बाबा पहाडजस्तै खँदिलो र, पूर्णेको जूनजस्तै हँसिलो हुनुहुन्थ्यो पवन झै वेगवान र, नदी झै गतिशील हुनुहुन्थ्यो।

~शशी लुमुम्बू~ यस पृथिवीमा— कहाँबाट आयौ तिमी ? कहाँबाट आएँ हूँला म ? …. पहिला— तिमी आयौ कि म ? कुन नदी पछ्याउँदै कुन बतासको वेग समातेर आयौँ होला हामी ? …. आएपछि पृथिवीमा सबभन्दा पहिले—

~शशी लुमुम्बू~ करोडौँ बोट-वृक्षहरुको सेपमा कहिल्यै तंगि्रन नसकेको वनमाराले झन्डै-झन्डै खाइसिध्याएको म एक थुँगा वनफूल कसो-कसो बौरिएछु मूच्र्छाबाट !

~शशी लुमुम्बू~ यस पृथ्वीमा — तिमीजस्ता धेरै मानिसहरू बस्दछन् तिमी जे सोच्दछौ त्यो तिनीहरू पनि सोच्न सक्दछन् तिमी जे बोल्दछौ त्यो तिनीहरू पनि बोल्न सक्दछन् देख्दछन् तिमीले झैँ उनीहरूले पनि सुन्दर सपना