Tag Archives: Rujan Neupane

कविता : काली

~रुजन न्यौपाने~ मैले जाने मन्दिरहरुको तिमि नयाँ काली नयाँ मन्त्र र भाबहरुमा पुकार्दैछु ए मेरी काली। हेर बाटोहरु हुनेछन यसैगरि सँधै खाली

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

कविता : तिमीले सुनेनौ?

~रुजन न्यौपाने~ मैले बोलाएको धेरै भएछ म त जिद्दि प्रेमि सधैं बोलाउने अबुझ मानिस सधैं कराउने तिमी त सालिन थियौ भिन्न आकृति, भिन्न समय र शहनसिल सँधै सुनिरहने

Posted in कविता | Tagged | Leave a comment

मनोन्यास : माले

~रुजन न्यौपाने~ खै कसरि हो मालेको ढाडमा गहिरो घाऊ भएछ । घाउबाट दुर्गन्ध फैलिएको छ सँगसँगै पिपको धारा बगिरहेको रहेछ । मालेलाई सबैले कहिले मरे हुन्थ्यो जस्तो गर्दैछन् । एताबाट ऊता लखेटिनु पर्छ उताबाट एता । सबैको पिटाई , दपेटाई … Continue reading

Posted in मनोवाद / स्वगत | Tagged , | Leave a comment