Tag Archives: रमेश क्षितिज – Ramesh Kshitij

~रमेश क्षितिज~ निद्राको पक्षी गुँड सरेर टाढा पुगेको होला जङ्गलको कुनै रूखमा यता तातो तावाजस्तो ओछ्यानमा रोटी सेकेझैँ शरीरलाई कोल्टे फेर्दै सम्झिरहेको छु म त्यो नीलो डायरी । कठै ! त्यसमै थिए मैले दशकभरि देखेका सपना एउटा इतिहासको कालखण्ड देखिने … Continue reading →

~रमेश क्षितिज~ अझै मेटिएका छ्रैनन् ब्ल्याकबोर्डमा लेखिएका अक्षरहरू पढाइरहेको थियो ऊ विद्यार्थीहरूलाई नैतिक शिक्षा अचानक आएर हतियारधारीले बलजफ्ती घिसार्दै लगेपछि फर्केको छैन ऊ स्कुल र कलिला आँखाहरूमा अझै व्याप्त छ त्रास गाउँमा – चाडपर्व, उत्सवहरूमा

~रमेश क्षितिज~ त्यसो त धेरै चीजहरू छन् पृथ्वीमा यो घुमिरहने पर्यटकजस्तो र्सर्ूय- मृदु मुस्कानजस्तो उसको बिहान यी बूढा पर्वतहरू र तिनीहरूको शालीन गम्भीरता यी तरुनी खोलाहरू र तिनीहरूको मादक चञ्चलता उकाली र चौतारीहरू