Tag Archives: Raj Kumar Baral

~राजकुमार बराल~ ऊ पसिना पुछ्दै त्यो उचा ठाउँबाट तल हेर्छ तर देख्दैन मानवता फगत देख्छ गगनचुम्बी महलहरु र पैसाका मान्छे ।

~राजकुमार बराल ‘राजु’~ प्रिये तिमीले पनि हिँड्ने धर्ती यहि नभएको भए तिमीले पनि देख्ने सपना यस्तै नभएको भए भन्न सक्दिनथेँ होला बिचारको भूमध्यरेखामा उभिएर भरिएका भावनाका गाग्रीहरुले कस कसलाई भिजाउँथे र कस कसलाई सिंचित गर्थे भनेर

~राजकुमार बराल~ तिम्रो उदासिनता पागलपन हो काली ! बैराग्य, निरसता एक्लोपना, द्घिविधा सब प्रपञ्च प्रत्येक दिन भित्ताहरूमा बहुरुपमा देखिने तिमी फगत एक नाटककी पात्र हौ ।

~राजकुमार बराल~ हजुरआमा ! यस पाला नि पहलवानले काँध फे¥यो नि कतै गल्यो कि उसको काँध बढ्यो कि उसको सास दुख्यो कि छाती खै कुन्नि के भए छ हजुरआमा ! माथि तपाइको वस्तीमा त

~राजकुमार बराल~ म सानो छँदा “हा’ले कुसाबे?,” “आता’न् केबेक्पा?” भनेर जिस्काउने हाम्रा गाउँका माइला दाइ, अहिले त, बेंसीतिर बसाइँ सरेछन् । खै किन जान्न खोज्थे उनी, मेरो नालीबेली । पोहोर साल घर जाँदा भेट्नै पाइएन उनलाई ।