Tag Archives: Radha Karki

~राधा कार्की~ तिमी थियौँ र म थिएँ तिमी नभएर म हराएँ कालो बादल जुटेर खर्लप्पै बगायो म अघिल्तिरको पहाड न रोक्न सकेँ उसको दुस्साहशलाई

~राधा कार्की~ ऊ अर्थात् छाया-अवतार थाहा छैन कतिपल्ट उसका प्वाँख उखेलियो थाहा छैन कतिपल्ट ऊ टुक्राटुक्रा भयो उसको बगैँचामा फूलहरू फुल्दछन्, फक्रन्छन्, रमाउँछन्

~राधा कार्की~ ए प्रिय मान्छे ! कहाँ जाँदैछौ तिमी कता गइरहेछ तिम्रो सोच ? भरोसा गर्न लायक किन देखिदैन तिम्रो विवेक ? उसले तिमीलाई पटक–पटक भनिरहँदा

~राधा कार्की~ यसलाई मैले सम्हाल्न सकिनँ सधैँ बरालिएर बकम्फुसे कुरा गर्छ छिमेकीको सारमा जुँगा हल्लाउँछ घर, करेसाबारी वास्ता भएन यसलाई । बाजेले भनेका थिए– यसलाई पढाएर ठूलोमान्छे बनाएस् तल्ला घरे कान्छो कुपोषणले म¥यो

~राधा कार्की~ तिम्रो अजश्र सम्मानको ओतले मेरो हृदयाकाशको खुसी लतपत नभए पनि म भित्रका दुर्घटित सपनाहरू क्रमशः उकालो चढ्नेछन्

~राधा कार्की~ वर्षौं वर्षदेखि उभिएको फलामे पर्खाल विद्यमान थियो जनमानसमा त्राही–त्राही मच्चाउँथ्यो मान्छेका सपना र मुटुहरू लुछ्थ्यो