Tag Archives: पुरुशोत्तम सुबेदी – Purushottam Subedi

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ एक्लै उभिएको छु क्षितिजमुनि धरतीको एक टुक्रा टेकेर क्षितिज, पर डाँडाको उचाइमा एक्लोपनको बोझ बोकेर मजस्तै अन्यमनस्क खडा छ — रक्सीले छोडिसकेको रक्स्याहाजस्तो । मैले टेकेको धरती हल्लिँदै छ मभित्रको आक्रोश विस्फोट ज्वालाका रूपमा निस्कनलाई

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ आँखामा जुन उन्माद छ सपनाको उज्यालो फ्रेममा त्यो निद्राबाट रूपान्तरित होइन जीवनबाट निःसृत जीवन नै हो जसका लागि लड्यौँ हामीहरू उज्यालो युद्धको निरन्तरता । कहिले घामपानी देखियो इन्द्रेनीसाथ

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ एकएक आधुनिकता तरबार, गितार र कम्प्युटर प्रजातन्त्रको पछिल्लो अनुहार निर्वाचन, भर्ती र कमिसनसग पूरै मिलेको देखियो, सहमतिमा बाजी थापिएका भ्रष्टाचार र क्रुर्सिंह सत्ताको विषालु बारीमा हुर्केका

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ थिए तिनका कुनै घडी सिखा टुपिका – जुल्पी लर्काउने भए । थियो सोझो जमाना शान्त पटलमा – नेता भनाउदा भए ।। थान्कोट देखी सुरुहुने भुमि जनतालाई – बुझाई नेपालको थियो । शोझा जनता देउतासरी थिए त्यसबखतमा – सास्ती … Continue reading →

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ चाड आय जस्तो लाग्छ -कता कता यो मन भित्र । संस्कार संग मेल खाने -छैन कतै धार्मिक मित्र ।। बढे जस्तो लाग्छ मलाई – नास्तिक को बाहुल्यता । आफ्नै टाढा लाग्छ मलाई -पार्टिबाजले कता कता ।।

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ हरि हरि मैले चिनेन कि – ठेट नेपाली होइनौ कि – —– पैसा पाय देसै बेच्ने – नेता भए जनतै भुल्ने हरि हरि मैले चिनेन कि देशका नेता होइनौ कि——- कसो गर्दा के हुने हो केही थाहा छैन … Continue reading →

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ लिलाममा राखिएको झण्डा कुल्चदै मार्चपास गर्‍यो याङ्कि सैनिक टुकडीले पञ्जशेर उपत्यकामा र ढोका बन्द गरे बुर्कामा छोपिएका महिलाले तर मिसवर्ल्ड, मिसयुनिभर्स ब्युटिपिजेन्टका शृङ्खला

~पुरुषोत्तम सुवेदी~ हेंलपुर हुनै थाल्यो गैरी खेतको मनशुली धान हाम्रो । मैन खांवो नेरा फेरा मदुस मुनी राखेका जमरा कती राम्रो ।। पोहोर साल झैं अहिले पनि हजुर बा को हातको टिका लाउने हो । पाखा बारीको लिंगे पिङ् मा … Continue reading →