Tag Archives: Narayan Pokharel

~नारायण पोखरेल~ जब म तेह्र बर्ष को थिएँ , त्यो बेला मेरो मिल्ने साथि कोहि पनि थिएनन् । हाम्रो परिवार गाँउको निम्न बर्गमा गनिन्थेँ।म कक्षा आठ मा अध्यनरत थिएँ ।एक दिन गाँउकै धनाढ्य ब्यक्ति को छोरो सँग मेरो घनिष्ठता बढ्न … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ यहाँ कसैको छोरी , कसैको दिदि, कसैको बहिनि बिहे गरेर अपरिचित घरमा गएर कसैको बुहारि कसैको भाउजु त कसैलाई आफ्नो जिवन साथिको रुपमा मान्ने चलन छ । त्यहि चलनलाई पछ्याउदै मैले पनि स्मारिका सँग बिहे गर्न बिहे मण्डपमा … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ ओह , यो गर्मि , चर्किएको घाम त्यसमाथि थोरै थोरै हावा चलिरहेको तर हावा पनि कस्तो तातो । साथमा एकजना दिदी हुनुहुन्थ्यो । म बिदाको दिन थियो यसै फेरो लगाउन निस्लिएको थिएँ । बाटोमा दिदी भेटिनुभयो र सँगै … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ भन्छन् “जे बित्यो त्यो बितिसक्यो , हामिले त्यसलाई छोडेर अगाडि बढ्नुपर्छ ।” सायद यहि भएर नै होला देख्दै नदेखेका भगवान ले हाम्रो दुबै आँखा टाउको को पछाडि पट्टि नदिएर अगाडि अनुहार तिर बनाईदिए । ताकी हामिले चाहेर पनि … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ अफिस को काम सकाएर शर्माजी स्कुटर स्टार्ट गर्दै थिए । उनलाई तब मात्र याद आयो श्रीमतिले एक दर्जन केरा लिएर आउन भनेकी थिईन् । उनले सडकको छेउमा ठुला र ताजा केरा बेच्दै गरेकी बिरामी जस्ती देखीने बुढी आमेलाई … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ कहानिहरु धेरै पढेँ , र धेरै सुनेँ पनि । कोहि साँचो हुन्छन् कोहि काल्पनिक । केहि कहानि बन्छन् र केहि शब्दहरुले बुनेर बनाउनुपर्छ । कहानि राजा र रानिको हुने हो भने धेरै ले मन पराउछन् । बचपनमा सुनेको … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ भर्खर एसएलसि सकिएर +2 शुरुवात गर्दै थिए । एसएलसि मा दोश्रो श्रेणिमा उत्तिर्ण भएको थिए ।सानैदेखि प्रथम हुदै आईरहेको म एसएलसि मा दोश्रो श्रेणिमा उत्तिर्ण भएको हुदा मेरो पढाई अोरालो लागेको थियो ।पढाइतिर त्यति चासो पनि दिएको थिएन … Continue reading →

~नारायण पोखरेल~ अक्सर यस्तै हुन्छ ।कुनै सपनाको कारण आधा रातमा निंद टुट्छ । म एकदम हडबडाएर उठ्छु । निंद टुटेपछि केहिबेर सम्म मलाई नै थाहा हुदैन कि म कहाँ छु ? कुन कोठामा छु ? कस्को घरमा छु ? कुन … Continue reading →