Tag Archives: नव सापकोटा – Naba Sapkota

~नव सापकोटा~ तिमी गएदेखि— सहरका बत्तीहरू धमिलिएर निभ्दै बल्ने गर्छन्, बतासका झोक्काहरू मेरा कानमा एउटा अस्पष्ट भाषामा के–के साउती गर्छन् मदेखि धेरै माथि अग्लिएको आकाशको आयतनभित्र जून अल्लरी–अल्लरी टहल्ने गर्छ; म कल्पनामा आफ्ना दुवैहत्केलाले

~नव सापकोटा~ धूलो! हो, धूलो!! अर्काको पाइतालाले कुल्चिने; पसिने र धसिने धूलो ! सधैँ अरूको लात र घात सहने यो धूलो— देख्नमा कति क्षुद्र ! अस्तित्वविहीन !! तर यी हर्दम कुल्चिहिँड्ने/थिचिइरहने मस्तिष्कहीन पाइतालालाई के थाहा—

~नव सापकोटा~ रमेर बाँच्ने इच्छाले जमेर आएकाहरू गडेर हेर्ने इच्छाले त्रिनेत्र जड्नेहरू रहस्य बुझ्ने इच्छाले मस्तिष्क किन्नेहरू चालै नपाई नाङ्गिए युक्लिप्टसका रूखहरू जस्तो नाङ्गिँदै छन् त्यसरी नै युक्लिप्टसका हाँगाहरू