Tag Archives: Mukta Sapkota

~मुक्ता सापकोटा~ सधैं सधैं पिडामा अल्झिएको छ मेरो मन् चिन्ताको तापले हरपल जलेको छ दनदन् खोसियो कुन क्षण मेरो उनमोक्त हाँसो कहिले म माथि पर्‍यो अराजकताको पासो हरेक चोटिको परिवर्तनले आश पलाउँछ

~मुक्ता सापकोटा~ खुशी के हो ? सायद म बुझ्दिन या बुझ्न चाहन्न तर पनि त्यस्को अभावको महसुसले सताउछ लाग्छ म मा भावना नै छैन यद्ध्पि स-साना अनि झिना मसीना समस्याको आभासले सताउछ यस्तै यस्तै आभास नै त भावना हुन् तर … Continue reading →

~मुक्ता सापकोटा~ अजिव छ समयचक्र,अनौठो खेल सोचाई, बुझाई, गराईमा छैन मेल म के सोच्दछु भैदिन्छ अरुनै केहि मैले नै पो बुझ्न नसकेको होकी झै पानीसरि छर्लङ्ग कुरालाई केको बुझाई

~मुक्ता सापकोटा~ एउटा गरिब केटी थिई बिरामि भै ओछ्यान परी औषधिमूलो केहि पाइन एक दिन ऊ तेसै मरी उनको थियो एउटा बच्चा तोते बोल्ने मनको सच्चा भयो त्यो बिचरा टुहुरा कसले दिने उसलाई सहारा

~मुक्ता सापकोटा~ देशले परिवर्तन चाहेको थियो हेर, अयोनित, ठूलै आयो धेरै ठूलो, चाँहेको भन्दा थाम्नै गार्हो, मानौ फन्दा थामोस् नि कसरी, बिचरो बारम्बार एक पछि अर्को आशा ठूलै फट्को मार्ने फट्को त मारेकै हो ने फगत परेछ उल्टो दिशा जातियताको … Continue reading →