Tag Archives: Mira Thapa ‘Man’

~मीरा मन थापा~ रहरहरूका सिगुंल माला उनेर बाध्यता र बिवसताको बर्को पहिरिंदै आँखाभरी जून फूलेको मिर्मिरेमा सपना र चाहनाको लामो फेहरिस्त छातीभरी खोपेर मैले घर छोडेकी थिएँ रातो हुँदै गरेको पुर्व र्सँग दुरी बढाउँदै, अनवरत लम्केका मेरा पाइलाहरू, आज यो … Continue reading →

~मीरा मन थापा~ जब-जब चाड पर्वहरू आउँछन् संगीहरू घरदेशको सम्झनामा रून्छन , रूनु हुन्न हाम्रो वरिपरी बाचेका जीवनहरू पनि हाम्रो आफ्नै हुन.. माटो र मुटुको रङ्ग कहाँ भिन्दा-भिन्दै हुन्छ र? जीवन भोगाईका मार्गहरू उस्तै-उस्तै हुन्छन हो, एउटै भाषा र सस्कृति … Continue reading →

~मीरा मन थापा~ सँधै झैं सखारै ब्युँझेर धरहरा झैँ सपाट र ठाडो बाँच्न जिवनका धून बजाउँदै लाखौं जिन्दगी निस्कियो सडकमा , कतै प्रेमी प्रेमिकाको मिलनमा प्रेमिकाको ओठ थरथराए त कतै फोहोरको थुप्रोमा खानेकुरा भेटेर केही बालकहरु रमाए , हो आखिर … Continue reading →

~मीरा मन थापा~ एउटा अनुसन्धानमा जुटेको छु आजभोली मलाई यो पत्ता लगाउँनु छ कि, दृश्यहरू फरक हुन्छन् या आँखाहरू ? म सँग एउटा ठुलो प्रयोगशाला छ मेरो प्रयोगशालामा घाम र जून छन् जमिन र जङ्गल अनि खोलानालाहरू छन् होचा अग्ला … Continue reading →

~मीरा मन थापा~ हटियाको बीचमा.. एउटा बृद्ध मालिंगोको चोया काडेर डोको बुन्ने तर्खरमा छ , छरपष्टिएका चोया बटुल्दै पत्रैपत्र उक्किएका हत्केलाले कुशलता पूर्वक आकार दिँदैछ , कमजोर पाखुरा , धमिला आँखा , तर मुहारमा गज्जबको तेज छ , खुम्चिएका निधार … Continue reading →