Tag Archives: मीनबहादुर विष्ट – Min Bahadur Bishta

~मीनबहादुर विष्ट~ एउटा राष्ट्र थियो, ग्लोबमा मानचित्रमा एउटा सहर पनि थियो एउटा देवल थियो, चोकमा एउटा गिर्जाघर पनि थियो एउटा मस्जिद पनि थियो गीता थियो, बाइबल थियो, कुरान पनि थियो। विज्ञान थियो, संस्कृति थियो

~मीनबहादुर विष्ट~ बाहिर छाडा साँडेहरू जुधिरहेछन् संसारकै जग हल्लाइदिने गरी बाहिर काला कागहरू उडिरहेछन् संसारलाई नै अँध्यारो बनाउने गरी यता आगोका लप्काहरू उठिरहेछन् संसारलाई नै डढाइदिने गरी तल कलिला बालक र फूका बोटहरू काँपिरहेछन् संसारमै कोही नभए झैं गरी माथि … Continue reading →

~मीन बहादुर विष्ट~ ‘सिक्रेट सल्काइदेऊ थापा दाइ चाँदीको कुल्पीमा’ सल्काइदिनोस्, थापा दाइ जरुर सल्काइदिनोस् हजुरको हजुरलाई अम्मल बसेको छ सिक्रेटको तसर्थ सल्काइदिनोस् सिक्रेट चाँदीको कुल्पीमा ।

~मीन बहादुर विष्ट~ मुहानबाट निस्केर फुत्त कहीँ हुत्तिँदै कहीँ थामिँदै तर कहीं कतै पिन पछाडि फर्केर एक नजरसम्म नलाउँदै बरु उल्टै दुई किनारहरुमा सालिकझै उभिएका रोगी पहाडहरुलाई लात हान्दै बेस्सरी भागिरहेछ नदी देश छोडेर । काँधमा रातो रुमालले बीचमा टपक्क … Continue reading →

~मीन बहादुर विष्ट~ तिम्रा नानीहरुलाई देशको नाम भन्न सिकाऊ देशको नाम लेख्न सिकाऊ देशको मानचित्र कोर्न सिकाऊ पाखुराहरुबाट रगतका केही थोपाहरु झिक्दै

~मीन बहादुर विष्ट~ जब म एक दिन घुम्दै गाउँको पाठशाला पुगेँ त्यहाँ देखेँ मुस्किलसाथ उभिएका केही पर्खालहरु र पर्खालहरुमा झुन्ड्याइएका किराले खाएर धेरै ठाउँ प्वाल परेका देशका, संसारका र वीरहरुका नक्साहरु । जब म घुम्दै एक दिन गाउँको पाठशाला पुगेँ

~मीन बहादुर विष्ट~ बसन्तको पदचाप बज्नु हुदैन कहीँ हावाले सिठी बजाउँदै दगुर्नु पनि हुदैन नदीले यात्राका पैतालाहरु बगाउनु हुदैन कहीँ भालेले समयको सङ्केत पनि दिनु हुदैन । चराहरुको भावविमोहित सङ्गीत गुन्जनु हुदैन कहीँ केराको पातमा लोखर्के पनि नाच्नु हुँदैन