Tag Archives: Milan Dhungana

~मिलन ढुङ्गाना~ पुर्णिमाको चन्द्र झैँ उदायौ कहाँबाट । छोपिने गरि मेरै मन छायौ कहाँबाट । धेरै भा’थ्यो प्रणयका रागहरु नसुनेको गुञ्जदैछ जताततै गायौ कहाँबाट ।

~मिलन ढुङ्गाना~ यसपाली नि कुलो सुख्खा सुख्खै रह्यो पाटो हजुर । गैरि खेतमै धाँजा फाट्यो जर्जर भयो माटो हजुर । नहरहरु प्वालै प्वाल छन्, चुहिन्छ त्यो कुलो पनि धान झुल्ने फाँटहरुमा कमिलाको बाटो हजुर ।।

~मिलन ढुङ्गाना~ सम्झनाको यो नाउलाइ पारी तार्न सकिएन । तिमीदेखी टाढा भएँ माया मार्न सकिएन । तिमी सम्झि ननिदाइ धेरै रात काटिसकेँ यो मनलाइ किनकिन आफ्नै पार्न सकिएन ।

~मिलन ढुङ्गाना~ झरी परिरह्यो तिमी रोइरह्यौ कि कतै व्यथा सरिरह्यो तिमी रोइरह्यौ कि कतै न हुरी न बतास त्यसै आँफै ओइलिएर फूल झरिरह्यो तिमी रोइरह्यौ कि कतै

~मिलन ढुङ्गाना~ तिमीलाइ चोट पर्दा दुखेको छ मलाई पनि । दैवले अन्याय गर्दा दुखेको छ मलाई पनि । दशनङ्ग्री गरी गरी बल्ल बल्ल जोडेको त्यो फुलबारीमा पैह्रो झर्दा दुखेको छ मलाई पनि ।