Tag Archives: मनु लोहोरूङ राई – Manu Lohorung Rai

~मनु लोहोरुङ राई~ १ मेरो मनमा आगो बालेर कहाँ पुग्यो बैगुनी ? छातीको घाउमा नुन हालेर कहाँ पुग्यो बैगुनी ? जसो तसो जोगाएर राखेकै’थें सिङ्गै मुटु टुक्रा,टुक्रा बनाइ फालेर कहाँ पुग्यो बैगुनी ? २ जिउने आधार एउटै मुटु, आधा लुटी … Continue reading →

~मनु लोहोरुङ राई~ पुरानो सबै छोपेर आऊ नयाँ बर्ष आँशु र पीडा रोकेर आऊ नयाँ बर्ष उमंगसंगै यहाँ मानवता भएको मुटु

~मनु लोहोरुङ राई~ दुखेर मुटु, कहाँ रुएँको हुँ र ? सरणमा पाउ,कहाँ छोएँको हुँ र ? मिलनमा थोरै दाग लागेर केवल

~मनु लोहोरुङ राई~ हाँगै भाँची फाल्यौ र पो भुईंमै झरी फुलें छातीमाथि कुल्चिएको हजार चोट भुलें म माथि शीत-घाम, रमाई डुल्दा पनि दुख्दो होला तिमीलाई भुईंमा फुल्दा पनि प्रकृतिको नियमै हो, झरें र नि फुलें

~मनु लोहोरुङ राई~ ओभाएनन् आँखाहरु,हजार कल्पनाले पग्लिएर पोखी गएँ,घरको सम्झनाले चाडबाड लाग्यो भन्छन्,सबै साथीभाइ कहाँ रम्न पाउनु छ र ?यो जिन्दगीलाई सिमा नाघी पर्देश आएँ, केको तिर्सनाले पग्लिएर पोखी गएँ,घरको सम्झनाले

~मनु लोहोरुङ राई~ आफ्नो छायाँ भन्दा नजिक,भै’छौ तिमी साथी तिमीलाई चोटलाग्दा, दुख्छ मेरो छाती थाहै नपाई तिमीभित्र आफैलाई हराएछु सपनीमा तिम्लाई देख्दा बिपनीमै कराएछु थाहा पाएँ मुटुले नि, खोज्यो क्यारे साथी

~मनु लोहोरुङ राई~ धड्कनलाई बचाई राख्ने मेरा दुई हात पौरख र पाखुरी नै मेरो जीवन साथ कहाँ हो र मेरो पनि,ढुङ्गो कुट्ने रहर मलाई पनि मन्त थियो, घुम्नलाई सहर

~मनु लोहोरुङ राई~ नयाँ साल उमंगको,नयाँ बिहानी यो आज देखि शुरु होस्,मिठो कहानी यो हामी सबै मिली रोपौं गुलाफको बिज