Tag Archives: कृष्ण वस्ती – Krishna Wasti

~कृष्ण वस्ती~ जिन्दगीको बाटो छेक्न,बस्यौ घात लाई । नागबेली नजरले, डस्यौ घात लाई ।। देखाएर हातैभरि, चमेलीको तेल । झेल गरी तातो विष,घस्यौ घात लाई ।।

~कृष्ण वस्ती~ शिरमाथि लगाएर चन्द्रमाको ताज । हेरिरहुँ जस्तो लाग्यो आफ्नै मुहार आज ।। गाजलुको घुम्टो खोली उनले मलाई हेर्दा । आफैंसँग लाग्यो मलाई पैलोपल्ट लाज ।।

~कृष्ण वस्ती~ भाँडिएझैं लाग्छ मन बाँडिएझै लाग्छ आजभोलि आफैँसँग टाढिएझैं लाग्छ एकैछिनको शोभा बन्यौ इन्द्रधनुजस्ती त्यै थलोमा सिङ्गो जुनी छाडिएझैं लाग्छ

~कृष्ण वस्ती~ पाखुरीको सिरानीमा निदरीको झप्को लाग्यो। मदिराको कहाँ हो र? नशा तिम्रो गफको लाग्यो ।। एकैछिनको खुसी छोडी टाढा कतै जानै लाग्दा। अलिकति भिजेका ती परेलीको सप्को लाग्यो ।।

~कृष्ण वस्ती~ मीठा-मीठा कुरा मलाई गर्न मन लाग्यो । तिम्रै लागि बाँच्न मलाई मर्न मन लाग्यो ।। टोलाउँने अँधेरीमा तिम्रो नजर तान्न । टिल्पिलाउँदो तारा बनी झर्न मन लाग्यो ।।

~कृष्ण वस्ती~ जहाँ गएँ त्यहाँ उनी, ‘नभेटिएर’ फर्किएँ। म प्यास चित्तभित्रको, ‘नमेटिएर’ फर्किएँ।। म गीत गुन्गुनाउँदै पुगें समीपमा जसै सितार-तार धूनमा ‘नरेटिएर’ फर्किएँ।।

~कृष्ण वस्ती~ पाखुरीको सिरानीमा निदरीको झप्को लाग्यो। मदिराको कहाँ हो र? नशा तिम्रो गफको लाग्यो ।। एकैछिनको खुसी छोडी टाढा कतै जानै लाग्दा। अलिकति भिजेका ती परेलीको सप्को लाग्यो ।।