Tag Archives: हरिभक्त कटुवाल – Haribhakta Katuwal

~हरिभक्त कटुवाल~ आफैँलाई खोजिरहनुको उत्सुकताको पछि गुमाउँदै जानुको चिसो विवशताले पीडित मेरो मुटु खै आज कविता सोच्नै मान्दैन सायद त्यसैले होला सुनगाभा ! तिम्रो मुस्कानभन्दा

~हरिभक्त कटुवाल~ न सम्झुँ भन्छु तिमीलाई नसम्झी बस्न के सक्थें? नहेरूँ भन्छु तिमीलाई नहेरी बस्न के सक्थें? कि तिम्रो सम्झना उस्तो कि मेरो छाती नै उस्तो कहालिन्छ जव छाती

~हरिभक्त कटुवाल~ बल्ल आइपुगेको आमा ! तिम्रो न्यानो काख खोज्दै माया देऊ, मलाई मायाको भोक लागेको छ। हात चोपलेर पवित्र पानीमा वाग्मतीको तिमीलाई फेरि कहिल्यै नछोड्ने किरिया खाइसकेको छु। मुठ्ठीभर माटो लिएर पावन मातृभूमिको मेरा अपराधहरुको प्रायश्चित गर्न लागिरहेको छु

~हरिभक्त कटुवाल~ हिजो एक मित्रकहाँ गएको थिएँ, एउटा पोको कोठाको कुनामा, दलिनमा झुण्डिरहेको थियो ती- अब फेरि आउने जाडो छल्न सुरक्षित राखिएका सिरक र दोलाईँहरू हुनुपर्छ पक्कै पनि

~हरिभक्त कटुवाल~ घरि घरि हावा भरिरहनु पर्ने पङ्कचर भएको- बाइस्कलको ट्यूब जस्तो यो जीवन कति टिठलाग्दो छ ! टाल्यो- उप्किन्छ उप्किन्छ- टाल्यो टाल्दा टाल्दै टाल्ने ठाउँ नै हराइसक्छ

~हरिभक्त कटुवाल~ गुँडगुँडला चरा बिच्काउँदै आँखा आँखाको नींद उडाउँदै भर्खर बैंस चढेकी ठिटी जस्तै भित्ताका प्वाल प्वालबाट चियाउन आइपुग्छ सधैं एउटा उत्ताउलो विहान । बितेको बैंस सम्झेर – आउँदो बुढ्यौलीलाई पर्खेर