Tag Archives: गोविन्द रावत – Gobinda Rawat

~गोविन्द रावत~ कोईली जस्तै वोली तिम्रो ,सुनु सुनु लाग्छ अचेल अमर अटूट प्रेम गाथा, बुनु बुनु लाग्छ अचेल।। दिनमा भोक रातमा निद्रा, हराईसक्यो हेर मनु एकै होस शब्द तिम्रो, सुनु सुनु लाग्छ अचेल।।

~गोविन्द रावत~ तिमी त हौ पानीको मूल, पिउनलाई आउँछु पक्का । अधूरो छ फूलको माला , सिउनलाई आउँछु पक्का ।। आधा जीवन जिईसके आधा बाॅकि नै छ बाॅकी जीवन तिमी सितै ,जिउनलाई आउँछु पक्का ।।

~गोबिन्द रावत~ तिमी आयौ जिन्दगीमा गजल लेख्न थाले खै तिमीलाई सपनीमा अचेल देख्न थाले।। हाँसेका ति खित्का टिपि संगित रच्ने रहर मेरो तिम्रै नामको ”मतला” ले, केही गजल लेख्न थाले ।।

~गोविन्द रावत~ लोग्ने हुँ म त तैपनि रोएँ मनको मैलो आँशुले धोएँ ।। देउराली भाकेर गरेको वाचा सम्झेरै आज एकलै रोएँ ।।

~गोविन्द रावत~ आजकल त्यता जिन्दगीको, चोला फेरियो कि। पुरानै ती किताब राख्ने, झोला फेरियो कि ।। यौवनले भरि भराउ, पुष्ट त्यो छाति भित्र । बगिरहने पिरतिको ,खोला फेरियो कि।।