Tag Archives: गणेश कार्की – Ganesh Karki

~गणेश कार्की~ अगस्तिको यो सन्सार देख्छु, र भोक लेख्न थाल्छु देख्छु पिडा मानव जातको, र शोक लेख्न थाल्छु . काल पल्क्यो कर्णालीमा, पिर्का भन्दा चिहान धेरै गाउँ र बस्ति सखाप हुन्छ, र रोग लेख्न थाल्छु .

~गणेश कार्की~ तिमी जुन झैं छदै छौ, म दाग भएरै बाँचुला तिमी बेल लटरम्म, म काग भएरै बाँचुला । डसेर घाउ दियौ, माया होला भनी सम्झिरहे भन्छौ ऐले तिम्ले डस्यौ, लौ नाग भएरै बाँचुला ।।

~गणेश कार्की~ मेरो कथा के सुन्यौ, र भन्यौ, “मलाई तिम्रो पीर लाग्छ” मनमा खै के गुन्यौ, र भन्यौ, “मलाई तिम्रो पीर लाग्छ” ! बिना संकोच पात झार्ने, पिपलको रुख जस्ती तिमी पात मलाई चुन्यौ, र भन्यौ, “मलाई तिम्रो पीर लाग्छ” … Continue reading →

~गणेश कार्की~ जुन देखाई जुन भने, तिमी घाम भन्दै कस्सियौ हार भो पक्का–पक्की, अनि तथानाम भन्दै कस्सियौ । सा¥है नै रहर ग¥यौ, डाँडा गई सुर्याेदय हेर्ने भर्खर भाले बास्दै थियो, घर जाम भन्दै कस्सियौ ।।

~गणेश कार्की~ खोली रहु बन्द ओठ, कुरा तिम्रा मिठा कति हासो तिम्रो सँधै उस्तै, कति सहि झुटा कति । छिटो–छिटो बोल्ने हुँदा कति कुरा गल्ति हुन्छन् तुरुन्तै ठिक्क पार्ने, खप्पिस ओठ छिटा कति ।।

~गणेश कार्की~ खोज्दै जाँदा कहाँ रोकिने, गुणमा कि अवगुणमा? पत्याउँथ्यो रे रावणले, शंकालु त श्रीराम धेरै ।। स्यालको कर्कश आवाज, रात भन्दा बिहान धेरै फेरि नहोस् यस्तो कहिलै, पिर्का भन्दा चिहान धेरै ।

~गणेश कार्की~ म छु सँगै तिमी छौ अनि मेरा रहरहरु ज्यूदा छन् बग्दछ माया यत्र तत्र, नदि नहर हरु ज्यूदा छन् । अभावमा तिम्रो साथ पाएँ, सुखमा पनि तिमी खोज्छु आशा छन्, सयौं सपना छन्, अनि प्रहरहरु ज्यूदा छन् ।।