Tag Archives: दुबसु क्षेत्री – Dubasu Chhetri

~डा. दुबसु क्षेत्री~ उज्यालोका फूलहरू कहीँ–कहीँ फुल्दा रहेछन् अँध्यारामा, औँसीमा र जङ्गलमा शासनका निस्पट्ट काला रातमा एउटा सानो जूनकीरीले पनि अन्धकार चिर्न सक्ने रहेछ त्यति हो जूनकीरीको पखेटा लाग्नुपर्छ जूनकीरी उडुन्जेल पर्खनुपर्छ, उज्यालोका लाभाहरू जहाँतहीँ सल्किँदा रहेछन् एसियामा, अमेरिकामा, नेपाल … Continue reading →

~डा. दुबसु क्षेत्री~ आँखाहरूमा अचेल कुनै समवेदना बिझाउँदैन खुसी या जितहरूका समाचारले पनि मन रिझाउँदैन बत्ती या गुलुबहरूले पुतली टाँसेजस्तो मन अचेल सौन्दर्य समाउँदैन रहर अब जहरजस्तै भइसकेछ सुन्दरताका भाखाहरूमा, मुटु हेर्ने पाखाहरूमा पनि मन रमाउँदैन पत्रहरूमा अक्षर भरी भरी … Continue reading →

~डा. दुबसु क्षेत्री~ दौरा सुरुवाल र कालो कोटभित्र सबै कुरा छोपिन्छ भन्दो हो साले जति छोपे पनि कहीं न कहींबाट आत्मविस्वास चुहिरहेको देखिन्छ कहीं न कहींबाट स्वाभिमान नुहिरहेको देखिन्छ दौरा सुरुवालले छोपेर लासलाई जिउँदो बनाउन के सक्थ्यो बिचरा

~डा. दुबसु क्षेत्री~ आगो अचेल आफ्नै पीरले रुन्छ आगो अचेल आफ्नै डरले हुन्छ तिमी कोइला कोट्ट्याएर हेर समिधा पल्ट्याएर हेर, डढेलो उचालेर हेर आगो आँसु खसाली-खसाली रुन्छ जति आँसु खसालेर रुन्छ आगो आगोमा उति ज्वाला दन्कन्छ मानवता

~डा. दुबसु क्षेत्री~ मान्छेलाई सबैभन्दा प्यारो सायद उसको स्वतन्त्रता हो स्वतन्त्रता नहुनु भनेको निश्चास हो, उनीहरूलाई मैले भनेको थिएँ मलाई तिमीहरू जुहारत दिन्छौ र मेरो अस्तित्व माग्छौ भने म मान्दिन मलाई तिमीहरू सम्पत्तिहरू दिन्छौ

~डा. दुबसु क्षेत्री~ अबिरल बग्दै गरेको इन्द्राबती टक्क अडिएको दिन सातै सूर्यको एकैचोटि ज्योति गुमेको दिन लाहुरे भैंसी तुहेत्रो गएको दिन नयाँ सडकमा एकाएक भुइचालो गएको दिन बुद्धका अर्ध मुद्रित आँखाहरू अचानक बन्द भएको दिन अर्थात रामेश्वर शर्मा चालिसेको चोला … Continue reading →