Tag Archives: दिवाकर स्वप्नील – Diwakar Swapneel

~दिवाकर स्वप्नील~ प्रतिक्षा छ आज मलाइ आउँछौ कि त यो होलीमा । समृद्धिका रङ्गहरु ल्याउछौ कि त त्यो झोलीमा । बेरङ्गको भो माया प्रिती रङ्ग भरे कस्तो होला ? मुहारमा अलिकति हाँसो छरे कस्तो होला? मिठो मुस्कान् लठ्ठ धुन सुन्न … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ “आज त मातातिर्थ औँसी , सबैले आफ्नी आमाको मुख हेर्नेदिन । आमालाई खुशी पार्ने दिन । कतिका आमा मृत्युपछिको लोकमा पुगेका छन् तापनि आमालाई सम्झिएर मठमन्दिरमा पुग्छन् ।” उसले आँखा खोल्नेबित्तिकै फेसबुक खोल्दा आजको दिनबारे थाहा पाएपछी एकैसाथ … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ “ओइ डोमा,हेर्ना केटी सारले पनि कति काइदा बोलेको!” “चुप ना पेमा,अझै के भन्छा सुनम्!” “…तपाइहरुको सहयोग बिना हामी यो सबै काम गर्न सक्दैनथ्यौँ।यस्तो जाडो ठाउँमा आवास प्रदानगर्नु हाम्रो लागी महत्वपूर्ण कुरा हो …हामीले यहाँ स्वास्थ्य समस्या देख्यौँ र … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ “अरे?हजुर अफिस गइसेको होइन?” “अँ।तर जानै सकिनँ।” “किन?” “बाटो भरिका जुलुसले गाडी अगाडी बढाउन सकिएन।” मैले श्रीमतिको प्रश्नको जवाफ मात्र दिएँ।मन त्यसै भारी भएको थियो।त्यस्तो नीच कुकृत्य कसले गर्यो?त्यो भीडभित्र अपराधको दण्ड तोकिएका मान्छेहरुको अनुहार जो अपराध बिरुद्ध … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ शम्भुनाथले कलिलै उमेरमा भाषा साहित्यमा पी.एच.डी. गरेर एक विश्वबिद्यालयमा भाषा साहित्य बिभाग सम्हालेको कुरा सबै अखवारका मुखपृष्ठमा छापिए।कहिले उनको ब्यक्तित्व त कहिले उनको कृतित्वबारे स्तम्भहरु हप्तौँ छापिए। उता भाषा साहित्य बिभाग पनि चुस्त बन्दैगयो।अनावश्यक तडकभडक र चाप्लुसी गर्ने … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ बिहे गर्ने उमेर कटेर गइसक्न आँट्यो।कहिले बालबच्चा हुने कहिले हुर्किने ?बुढाबुढी भएपछी हुर्काउन गाह्रो! असक्त हुँदा एउटा हनबेर्नो भए काम अह्राउन हुन्छ , सहारा चाहिन्छ र आस हुन्छ बुढो उमेरमा दुइ घुट्की पानी मुखमा हालिदिने हातको । फेरी … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ उसको र मेरो सधैँ झगडा परिरहन्थ्यो । लाग्थ्यो हामी आजीवन शत्रु हौँ । तर पनि फेरी दुइ शत्रुको अस्तित्व जीवितै थियो । ऊ मलाइ सधैँ ब्यङ्ग्य गर्थ्यो र अगाडी नै बसेर पैसाको धाक लगाउँथ्यो।कहिलेकाँही त एकै लातमा खुत्रुकै … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ दशै नजिकिदै थियो । जति दशैँ नजिक हुन्थ्यो गाउको रौनक नै भिन्नै ! परदेशिएका हरु गाउ भर्दै थिए । प्रत्येकका घरमा दशैँको लागी खसीको जोहो लगभग भइसकेको थियो । फूलपातीको अघिल्लो दिन , मैले आफ्ना टाढा टाढा भएका … Continue reading →

~दिवाकर स्वप्नील~ “ए , सन्तबहादुर !” “हजुर सर” “गाडीमा तेल छ ?” “छ सर” “ए , ल तयार होउ,आज बाहिर जानुपर्छ”