Tag Archives: Deepen Ghising

~दिपेन घिसिङ्~ उहिल्यै ढुङ्गाले चार छेउ बाँधेर मझधारमा खदाको फेटा लाएर एउटा खाम्बो गाडियो। त्यसको खुट्टामुनि अलिकति सुनपाति/ भैरूङपाति अलिकति चामल र एक रूपियाँको सिक्का राखिदियो। खाम्बो उठेको त्यही दिनदेखि त्यो मेरो बाऊको निम्ति बुद्ध भए। आमाको निम्ति बन्बो भए। … Continue reading →

~दिपेन घिसिङ्~ आउँछे घर झर्ने बाटो बिर्सिएर काँचुली युनिफारमको फेर्न नभ्याई पिठियूँ हत्केलाभरि छरपस्टिएका खाता-किताबमा हतारिँदैछ पस्नलाई साइबर क्याफे। बस्छे

~दिपेन घिसिङ्~ फेसबुक भन्छ तर फेसको रङ्ग नै देखिँदैन। नक्कली फेसको रङ्गमा झुम्छन् तर मनबुकसम्म पस्छन्। मित्रताको खाँट्टी सिपाही हुँ भन्छन् युद्ध गर्नै जाँदैनन्

~दिपेन घिसिङ्~ फाटेका सपनाको छाता ओढेर कुख्रे निन्द्रा सुत्न गाउँमा पसेका झोपडीहरू संसार फट् फट् फट्किँदा पनि भ्रमको आगो तापेर झुक्रिएर बस्न वाध्य छन्। इच्छाहरू बाँसको खाम्बोमा सुर्काउनै सकेका छैन झोपडीहरू