Tag Archives: Cham Gurung

~छम गुरुङ~ म भीडमा बसी आफ्नै अनुहार सम्झेर चुइँगम चपाइरहेछु केही न केही सोचिरहेछु डर लाग्छ मलाई सबसे डराउनेसँग डर लाग्छ भीडमा नाजुक बेलुन बन्छ अनुहार पनि परिचयहीन कथा नमारिने कवितामा पनि गतिहीन डरले गल्ती गर्छु

~छम गुरुङ~ आफैंभित्रको— रगत बगाइएको आवाज म सुन्न सक्दिनँ गिदी चलेको आवाज सुन्न सक्दिनँ लाखौं कोशिकाहरू मर्दै रोएका आवाज सुन्न सक्दिनँ आँसु उम्लेको आवाज सुन्न सक्दिनँ वर्षौं जेल भोगी बाहिरिएको कैदी झैं निस्किने

~छम गुरुङ~ कुनै पनि समयमा सोच्न पाइन्छ सोच्छु म जसरी पनि सोच्न त पाइन्छ । बीच बाटोमा सोचिँदैन, छेउछाउ हिँडिरहेछु पहिलोचोटि गुच्चा हानेको माझी औँलाझैँ अप्ठ्यारा पाइला साथ छन् ।