Tag Archives: विप्लब प्रतीक – Biplav Prateek

~विप्लव प्रतीक~ गरम महीनाको एक रात प्राण जान गाह्रो परेको बिरामीझै रात प्रातःको सँघारमा शनैःशनैः सर्दैछ। शहर, दिनभरि दौडिएर अहिले मुर्दासमान सुतिरहेको छ कुकुरहरुको सामूहिक गान थामिएको

~विप्लप प्रतीक~ मन लाग्छ, फेरि एकपल्ट त्यही गाउँमा जाउँ र, फेरि एकपल्ट त्यही धुन दोहोर्‍याएर सुनुँ नदी, पवन र रूखले गाएको मधुर युगल गीत त्यो इन्द्रेणीले रुझेको मादक गाउँमा। धेरै दिन भएछ नगएको र निकै टाढा आएछु म आफ्नै छायाँलाई … Continue reading →

~विप्लप प्रतीक~ म नहुँदै अर्थात् मेरो जन्म नहुँदै यो संसारमा केके भइसकेथ्यो असभ्य मानिसहरू सभ्य भइसकेका थिए ढुङ्गे युगबाट मानिस वैज्ञानिक युगमा प्रवेश गरिसकेथ्यो जहाज बनिसकेथ्यो बिजुली, फोन, बन्दुक, बम बनिसकेथे मानिसले सयौं युद्ध लडिसकेथ्यो

~विप्लप प्रतीक~ म देखिरहेछु त्यो एउटा मान्छे एक्लै हिँडिरहेछ- मानिसहरूको विशाल भीडमा । ठोक्किन्छ एक्लै, सम्हालिन्छ एक्लै रुन्छ एक्लै, सहन्छ एक्लै अनि मुसुक्क हाँस्छ- आफू एक्लै । उभिन्छ, हेर्छ, मोडिन्छ अनि फेरि हिँड्छ उकाली ओरालीमा, समथर मैदानमा हिमाल, पहाड र … Continue reading →

~विप्लव प्रतीक~ खलाँती जसरी फुकिरहेछ हावा र आरनमा ह्वारह्वार्ती बलिरहेछ आगो त्यसैगरी तिमी फुकिरहेछौ सास मेरो पीरको मकलमा, जहाँ सल्किरहेछन् व्यथाका कोइलाहरू । पानीमा चोप्दै, आगोमा सेक्दै जसरी घन पिटिरहेछ तातो राँकिएको फलामलाई

~विप्लप प्रतीक~ मैदानमा म एक्लै छु र झयाल थुनेर घरहरूको च्याइरहेछौ तिमीहरू । मलाई मान्छेहरूले तमासा हेरेको मन पर्छ र मलाई लाग्छ मान्छेहरू तमासा हेर्ने केवल एक हूल भीड मात्रै हुन्

~विप्लब प्रतीक~ अष्टमानको पसलमा फेरि आए गौँथलीहरू— जसरी आउँथे वर्षैपिच्छे, वर्षौंदेखि र ऊ बस्ने चकटीमाथिको दलिनमा बनाउन शुरु गरे गुँड । हरेक वर्ष यसरी नै आउँछन् असनका पसलहरूमा र, रत्तिभर नडराइकन शुरु गर्छन् बनाउन गुँड ।

~विप्लप प्रतीक~ अष्टमानको पसलमा फेरि आए गौँथलीहरू― जसरी आउँथे वर्षैपिच्छे, वर्षौंदेखि र ऊ बस्ने चकटीमाथिको दलिनमा बनाउन शुरु गरे गुँड। हरेक वर्ष यसरी नै आउँछन् असनका पसलहरूमा र, रत्तिभर नडराइकन शुरु गर्छन् बनाउन गुँड।

~विप्लव प्रतीक~ कविता मेरो हातबाट गुम्दैछ, मेरा विचार र भावसँग छुट्टिएर मेरो कविता समयको अँगालोमा मस्तसँग बाँधिएर गइरहेको छ— र, म चूपचाप, निरीह, टोलाएर यो तमाशा हेरिरहेछु । दुनियाँमा भएका असमानता, शोषण, बन्धन र अत्याचार

~विप्लप प्रतीक~ गुलाफ रगतपछ्य छ सयपत्री र मखमली छियाछिया छन् र, रोएको छ हिमाल । काँडा तिखारिएको छ तरबार चम्किएको छ राक्षसहरू गर्जिरहेका छन् । अचेल दूबोमा शीत पर्दैन र इन्द्रेणी लाग्दैन आकाशमा

~विप्लव प्रतीक~ तुइनले काटिएको डुंडो हात लिएर राजमार्ग पारि नदीले बारेको गाउँबाट नियाल्दै बसेकी छ एउटी किशोरी पर्यटक घुमाउन हिंडेको चम्किलो बसलाई। परिवारले काढेको ऋण तिर्न अब पर्दैन जानु अरूको खोपीमा घरकै सुरक्षा घेराभित्र, कुलीन कहलाइनेहरूको बाहुपाशमा किचीमिची हुन पाउँछन्

~विप्लप प्रतीक~ सधैं मुस्कुराइरहने त्यो मानिससँग असंख्य पीर छन्, तर, रमाइलो कुरा पीरहरु उसका आफ्नै खातिर सञ्चित होइनन्, जसका निम्ति ऊ पीर लिन्छ तिनीहरु नै अन्जान छन् ऊ यति डुबेको छ पीरको पोखरीमा भनेर,