Tag Archives: विनोदविक्रम केसी – Binod Bikram KC

~विनोद विक्रम के.सी.~ साँझ साँझतिर राम प्रसादको पुरानो घरमा आइ पुग्यो भूमण्डलीकरण त्यो भन्छन् नि अङ्ग्रेजीमा ‘ग्लोबलाइजेसन’ हो, आइ पुग्यो ‘ग्लोबलाइजेसन’ गोरो, अग्लो, निला आँखा भएका,

~विनोदविक्रम केसी~ सत्य ! ओलम्पिकमा त्यस्ता नाथे दुई-चार गोल्ड मेडल त हामी पनि ल्याउँथ्यौं हामी जेमा छौं सिपालु जेमा छौं च्याम्पियन ती खेल राखून् न ओलम्पिकमा अनि देखाइदिनेछौं दुनियाँलाई नेपाल कत्तिको लायक देश हो

~विनोदविक्रम केसी~ हे महाकवि! हे पण्डितपुत्र! आफ्नै हुर्मत लिने कस्तो स्वाँठ प्रश्न गर्नुभएको तपाईंले– के नेपाल सानो छ? नेपाल सानै छ, देवकोटाज्यू! हुँदै नभएको विशालता

~विनोदविक्रम के.सी.~ सडक किनारका खोरण्डा बिम्बहरूसँग ठोकिन्छ (ऊ आफैँ पनि त प्रताडित प्रतीक हो यौटा) त्यसो त कविताको मान्छे जेमा पनि, जोसँग पनि ठोकिन्छन् धेरैजसो चामल, पहाड र दाल पहरोसँग ठोकिन्छ र, झ्¥याम्म फुट्छ त्यसैले त अचेल अखबारहरू कविताको मान्छेका … Continue reading →

~विनोदविक्रम केसी~ यो देशको ठूलो लेखक बुढेसकालमा किन उठ्छ बिहान चार बजे किन बागी मजदुरी गर्छ किबोर्डमा र, पहरो फोर्छ अखबारमा? इतिहासले सुम्पेको के त्यस्तो अभिभारा छ उसको काँधमा? देशमा अचेल बदनाम छ

~विनोदविक्रम केसी~ डेन्जर जोनमा हुनुहुन्छ तपाईं र, खेलिरहनुभएको छ क्यान्डी क्रस यो असाध्यै खतरनाक कुरो हो चौतर्फी घेराबन्दीमा हुनुहुन्छ समुद्रपारिको डोनाल्ड ट्रम्प र टोलको गुन्डा राष्ट्रवादको प्रेत र मुकुटको पिशाच माफियाजस्तो सरकार र सरकारजस्तो माफिया कर्पाेरेट कल्चर र आदिम लुटशास्त्र … Continue reading →

~विनोदविक्रम केसी~ सभाको बीचमा जुरुक्क उठ्यो आहुति र कड्केर भन्यो– ‘तिमीहरू चुप लाग अब म बोल्छु।’ स्तब्ध भयो बूढो इतिहासकार झसङ्ग भयो कहलिएको पण्डित ट्वाँ पर्‍यो नाम चलेको समाजशास्त्री अवाक् भयो राष्ट्रको ठूलो कवि नर्भस भयो कम्युनिस्ट नेता आहुतिले भन्यो–

~विनोदविक्रम केसी~ कुनै सरकारी पुस्तकालयमा भेटेको थिएँ मैले हत्याराको डायरी डायरी मोटो छ महाभारतभन्दा मोटो मान्छे मार्ने लाखौँ तरिका लाखौँ हतियार (छुरीदेखि महँगीसम्म) उल्लेख गरेको छ हत्याराले आफूले मार्ने मान्छेहरूको

~विनोदविक्रम केसी~ ए साँढे ! निकाल तेरो पशुपतिनाथलाई बाहिर म त्यसलाई देखाउन चाहन्छु मेरो सेप्रो पेट जहाँ कोरेको छु मैले त्यसले कल्याण गरिरहेको देशको मानचित्र निकाल बाहिर ! भित्र के गरिरहन्छ तेरो पशुपतिनाथ ?

~विनोदविक्रम केसी~ सजिलै त मलाई केही पनि चाहिँदैन सजिलो त मलाई केही पनि गर्नु छैन ! सजिलो त नानीहरूको हातको पापा खोस्न सजिलो हुन्छ लडेको मान्छेको अण्डकोषमा लात्ती हान्न सजिलो हुन्छ वृद्ध आमाबाउलाई वृद्धाश्रमको गेटबाहिर फालेर भाग्न सजिलो हुन्छ

~विनोदविक्रम केसी~ सहरमा स्तनपान नगराउने होड छ बूढीऔँला चुसेर हुर्कंदै छन् शिशुहरू तिनका बाउहरूलाई तिनका आमाका झोल्लिएका स्तन मन पर्दैनन् लेजरले कोठी ताछेर चम्केका छन् अनुहारहरू सिलिकन भरिएका वक्ष भरिला छन् विज्ञापनहरू नयाँ जमानाका नयाँ ऋचा भट्ट्याइरहेका छन्ः “यो संसार … Continue reading →

~विनोदविक्रम केसी~ जब जब म प्रेमकविता लेखूँ भन्छु छाकसंग्राममा हर भाँचिएको बुढो भात समयको जीर्ण फलैंचामा बसेर फलाक्न थाल्छ जिन्दगीका ह्यान र त्यान भयावहता कोही खोरन्डो तक्मावालले आफ्ना लाहुरेकालका त्राशद युद्धकथाहरु हालेजसरी