Tag Archives: बिभोर बराल – Bibhor Baral

~बिभोर बराल~ सहरको भीडमा पनि एक्लै भएँ म छेउमै छ सागर तर प्यासै रहेँ म अरुको बारेमा सोच्न कसलाई फुर्सत यहाँ खाटा परेका घाउहरु कोट्याउँदै बसेँ म

~बिभोर बराल~ बिरह हैन खुसीको गीत गाउने भए आऊ सँगै मिली हाँसोको खोला बगाउने भए आऊ इच्छा छैन मलाई तिम्रा चोट केलाउने चहर्याउँदो मेरो घाउमा मल्हम लगाउने भए आऊ

~बिभोर बराल~ आफ्नो स्वार्थ पूरागर्न सबथोक गर्छ मान्छे मुहारमा झुठको अनेक बुट्टा भर्छ मान्छे कसैको मनमा के बित्छ उसलाई के मतलब काम फत्ते गरेपछि अन्तै डेरा सर्छ मान्छे

~बिभोर बराल~ मेरा मित्र उही पुरानै ‘हार’ हुनुन्छ उहाँ नै मेरो बाँच्ने आधार हुनुन्छ तपाईकालागि कुरुप पतझड नै सही उहाँ त मेरा निम्ति बहार हुनुन्छ

~बिभोर बराल~ जति-जे हुन्छ हुन देऊ आज अघाउँजी मलाई रुन देऊ आज धेरै मैलो लुकेको छ यो मनमा सफासँग त्यसलाई धुन देऊ आज

~बिभोर बराल~ थाहैनपाई कथा मेरो कसैसँग जोडिएछ सोझै हिंडे भन्ठानेथें पाउ अन्तै मोडिएछ बेहोसीमा के-के भए भनि यसो नजर लाउँदा बाधा मात्रै हैन साथी कसम पनि तोडिएछ

~बिभोर बराल~ भिरमा नै फुल्दछ गुराँस साथी हारमा नै मगमगाउँछ आश साथी हरेस नखाऊ अघि-अघि बढ्दै जाऊ रोकिन्छ चाँडै पीडाको बतास साथी

~विभोर बराल~ ठीकै भन्यौ बाटो त्यति सजिलो त हैन सजिलोमै रम्ने मेरो बानी पनि छैन चुनौतीको डढेलोले अाँखा तरे पनि हिम्मतको हिमाल यो अहँ पग्लँदैन

~बिभोर बराल~ सहरको भिडमा पनि एक्लै भएँ म छेउमै छ सागर तर प्यासै रहें म अरुको बारेमा सोच्न कसलाई फुरसद यहाँ खाटा परेका घाउहरु क्mोट्याउँदै बसें म

~विभोर बराल~ थाहा छैन कहिलेको हिसाब छोडी गयो जिन्दगीले टेबलमा किताब छोडी गयो ।