Tag Archives: भिम दर्शन रोका – Bhimdarshan Roka

~भिमदर्शन रोका~ धरै मानिसहरुको एउटा ठूलो आवाज आउनेछ तिमी ध्यानले सुनिरहनू त्यसमा मेरो पनि आवाज हुनेछ फेरि झन् झन् ठूलो हुँदै जानेछ । आकार यसको, सूर्यमण्डलजस्तो घामवरिपरि सभा लागेजस्तो

~भिमदर्शन रोका~ ऋतु वसन्त नआएको भए तिमीले गीत मेरो नगाएको भए गुराँस यति रातो हुने थिएन तिमी यसरी नशर्माएको भए !

~भिमदर्शन रोका~ पर पहाडमाथि पहाडभन्दा गरुङ्गो तर स्पर्शभन्दा हलुङ्गो लाम लागेर बिस्तार बिस्तार उकालो चढिरहेछ कुहिरो र

~भिमदर्शन रोका~ वरिपरि छेउछाउबाट सजिला र अप्ठयारा ठाउँहरुबाट वन पाखा पहरा र हलुका सुस्केराहरुबाट आइरहन्छ समय सधैँ आइरहन्छ ।

~भिमदर्शन रोका~ ढल्मल ढल्मल गरी सेता सेता बादलसरी मलाई आकाशतिर जान नदेऊ मेरो आफ्नै धरती छाडी ।

~भिमदर्शन रोका~ को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न, सीमा नै टपिसकेको छु मैले, को आउँछ मेरो जीत खोस्न ? को आउँछ मेरो गीत खोस्न ? एक्लै सफरमा मेरो मीत खोस्न ।

~भिमदर्शन रोका~ बितोस् सन्ध्या मेरो एक नदीको किनारमा होला घाम पश्चिमी बादलको पुछारमा डुबेको होला वन र पाखा झिंगुरको झङ्कारमा डुबेको हुँला म पनि एक गहिरो विचारमा बितोस् सन्ध्या……..

~भिमदर्शन रोका~ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ तीन प्रहरको अन्तिम असर बाँकी छ पश्चिममा पुगेकी एक्ली चाँदनीलाई केवल यौटा मेरै भर बाँकी छ रात केवल एक प्रहर बाँकी छ ।

~भिमदर्शन रोका~ नील आकाशको यो तारालाई हेरिरहेछु म मेरो सहारालाई हेरिरहेकी होलिन् प्रियतम मेरो दूर प्रवासबाट यही तारालाई नील आकाशको यो तारालाई ।

~भिमदर्शन रोका~ एक युग भयो, छाडेर घर म यात्री गर्न एक्लै सफर हिँडिरहेछु, साथी ! म हिँडिरहेछु आरम्भ छाडी अन्तदेखि बेखबर ! एक युग भयो…

~भिमदर्शन रोका~ हाम्रो उठबस र कैयौँ सहवासहरुले बनाएका क्षितिज र कैयौँ आकाशहरुले धेरै दिनका धेरै धेरै कुरा कथा, कविता र इतिहासहरुले साथ तिमीलाई दिइरहेछन् साथ तिम्रो लिइरहेछन् ।

~भिमदर्शन रोका~ मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो किन नदगुरुँ पोल्टो थापी दूर देशको सौगात आयो । मेरो ऋतु बर्सात आयो इन्द्रेनीमा रङ्ग सात आयो ।

~भिमदर्शन रोका~ म पनि सँगसँगै उभेको थिएँ यौटै उत्साह, यौटै उमङ्ग तिएर ।

~भिमदर्शन रोका~ बौद्ध मन्दिरको विशेषता सन्तुलित, खँदिलो, बेजोड सीप कलाको मन्दिरभित्र मन्दिरैमन्दिर पत्रैपत्र चट्टान टन्न बजिरहेको धातु टम्म बसेको इँटहरुको बनोट सधैँ अडिरहने अठोट । देखेँ–आँखाभरि लिएर

~भिमदर्शन रोका~ धरतीको फराकिलोपन, तिम्रो विचारको घेरा उठिरहन्छ, चुपचाप पातलिँदै जान्छ इशाराभन्दा पनि पातलो, मीठो बोली–वचनभन्दा पनि हल्का रेशममा रेशम राखेजस्तो सधैँ मलाई छोइरहन्छ

~भिमदर्शन रोका~ प्रिय ! जाऊँ हिँड त्यो ठाउँमा जहाँबाट छर्लङ्ग देखिन्छ हिमाल र शुरु हुन्छ यसको सीमाना त्यहाँसम्म आई खोजिरहन्छ तिमीलाई, मलाई र हामीजस्ता कैयौँ कैयौँलाई !

~भिमदर्शन रोका~ जति जति म तिम्रो वर वर पुग्छु लाग्छ उत्ति नै झन् पर पर हुन्छु यो कस्तो सफर ?

~भिमदर्शन रोका~ जहाँ बादलले सधैँ बिसान पाउँछ जहाँ पुग्न् बादलको उद्देश्य हो त्यही एक एक खोला र दुई दुई उकालाहरु मेरो देश हो ।

~भिमदर्शन रोका~ तिमी नाचिरहेछौ तिम्रो नाच एक विशाल भवन छन् जहाँ मुद्रा र हजारौँ हातहरु खुट्टैखुट्टा र स्तम्भैस्तम्भहरु फन्कैफन्काहरु