Tag Archives: अरुणबहादुर खत्री ‘नदी’ – Arun Bahadur Khatri ‘Nadi’

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ १ चिठी लेख्दा आज कविता भयो किन किन यो हृदय चञ्चल रह्यो प्रकृतिको प्रेमी म प्रकृतिसँगै रमाउँछु सुन्दरताको प्रतिबिम्ब मेरो मन बग्यो । २ बिदेसिनु भो देश छोडी सलाम हजुरलाई सञ्चै छ या बिसञ्चो के छ हजुरलाई

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ आजभन्दा करिब तीन दशक अघिदेखि म साहित्यिक क्षेत्रमा लाग्न थालेर घरमा आफ्नो मनमा केही कुरा उब्जेन थालेपछि पलेटी मारेर कविता कोर्न थालेको देखेपछि के लेखेर बसेको मेरी आमाले भन्नु हुन्थ्यो । आमालाई आफूले के ढाट्ने भनेर “मैले … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ सत्तरी वर्षकी बूढी मायादेवी आफ्नो श्रीमान्लाई रोगले सताएर थला परेर बस्न थालेपछि अब मेरो श्रीमान् धेरै बाँच्न सक्नुहुन्न श्रीमान् मरेपछि काजक्रिया गर्न मसंग खर्च पनि छैन । के गर्ने होला अब मैले भनेर चिन्तित अवस्थामा मन खेलाइरहेर … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ कबि राधाकृष्ण पत्रिका पसलमा उभिएर दैनिक पत्रिकाहरु पढिरहेका थिए | त्यसै बेला एकजना ठूलै नेता आइपुगे | पत्रिका पढिरहेका राधाकृष्णलाई देखेपछि नेताले सोधे – ‘ कविजी ,पत्रिका त पढ्दै हुनुहुन्छ , किनेर पढ्नुभएको हो कि फोकटमा ?’ … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ कार्यालयमा काम गरिरहदा मेरो साथीले मलाई मोबाइलमा फोन गरेर ‘टि.आइ.ए.को हाकिमसाहेब अहिले को हुनुहुन्छ ?’ भने । ‘खै मलाई थाहा भएन ?’ मैले भनें । ‘आज दिनभरिमा जसरी हुन्छ पत्ता लगाएर मलाई खबर गर्नु होला’ साथीले भने … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ सुब्बासाहेब अर्जुनप्रसादले हाकिमसाहेबको कोठाभित्र पसेर दुई हात जोडेर नमस्कार गर्दै भने “सर गाउँमा मेरो आमा साह्रै बिरामी हुनुहुन्छ मलाई एकहप्ताको छुट्टी हजुरले दिनुपर्‍यो। हाकिमसाहेबले तिमी एकहप्तासम्म अफिस आएनौ भने काममा ठूलो बाधा पर्छ नि तिमीलाई एकहप्ता छुट्टि … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ पवन आफ्नो घर नजिकै किराना पसल भएर पनि केही सामान किन्नु परेमा घरदेखि टाढाकै पसलमा पुगेर किनेर ल्याउने गथ्र्यो । उसका छिमेकीहरु पनि अचम्म मान्दथे उसले टाढाको पसलमा गएर सामान किनेर ल्याएको देख्दा एकदिन उसले बिहान टाढाको … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ कार्यालय सहयोगी कर्मचारी धने र श्यामे सधैँ कार्यालय समयमा नै पुग्ने गर्दथे । कार्यालयको छुट्टी भएपछि मात्रै उनीहरु आफ्नो घर फर्कन्थे । उनीहरुले कार्यालयमा गर्नुपर्ने कामकाज इमान्दारीताका साथ पूरा गर्ने गर्दथे । अरु शाखाका कर्मचारीहरुले काममा अनुरोध … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री ‘नदी’~ लोडशेडिङ् भएको रातको समय रमेशको घर लुटिएछ । भोलिपल्ट बिहान कुखुराको भाले बासेर उज्यालो भएपछि टोलका मानिसहरूले रमेशको घरमा लुटेराहरू आएर घरमा राखेका आवश्यक सामान नगद र गरगहना लुटेर लगेको घटना थाहा पाए । सो घटना थाहा … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री ‘नदी’~ कार्यालय छुट्टी भएपछि रमेशले आफ्नो घर पैदल फर्कदैँ गर्दा हात्तीसारमा पुगेपछि एकजना अपरिचित व्यक्तिले रमेशलाई बोलाएर, “दाइ, लैनचौर जाने बाटो कुन हो ?” भन्यो । “ए, त्यसो हो भने म पनि लैनचौर हुँदै आफ्नो घर फर्कन लागेको … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ सुमनलाई मोटर दुर्घटना परेर घाइते भएर शिक्षण अस्पतालमा भर्ना गरेको हुँदा सुमनकी आमाले छिमेकी घरको किशोरलाई बोलाएर आग्रह गरिन्,”किशोर तिम्रो मोटरसाइकल छ मेरो छोरा सुमनलाई अस्पताल भर्ना गरेको हुंदा मैले पकाएको खाना पुरुयाइदेऊ न गाह्रो नमानीकन ।” … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ बालाजुचोकमा पुगेर एअरपोर्टसम्म जानुपर्ने भएकोले चक्रपथ परिक्रमा लेखेको सार्वजनिक बसमा चढे ! एअरपोर्ट पुग्न लागेपछि “एअरपोर्ट झर्ने कोही हुनुहुन्छ ?” बसको सहचालकले भने । “म छु एअरपोर्ट झर्ने” मैले भनेँ । “अङ्कल कहाँदेखि चढ्नुभएको ?” भन्दै सहचालकले … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ आफ्नी भतीजीको विवाहको निमन्त्रणा कार्ड मोटरसाइकल चढेर बाड्दै हिँड्दा ठमेलमा एकजनाको घरमा पसेर निमन्त्रणा कार्ड बाडेर मूलगेटबाट बाहिर निस्कनासाथ बिरालोले बाटो काट्यो । बिरालोले बाटो काटेको आफ्नै आँखाले देख्ने बित्तिकै एकछिन हिड्न मन नलागेर त्यही उभिए । … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ रामजीलाई आमाले बोलाएर पाँचसयको नोट दिदै भनिन् – “एक धार्नी आलु किनेर ल्याइज त छोरा ।” रामजीले तरकारी पसलमा पुगेर एक धार्नी आलु जोखेर लियो र पसलेसँग पैसा कटाउनु त साहुजी भनेर पाँचसयको नोट दियो । साहुजीले … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ रमेश एक निर्दोष व्यक्ति हुन्छ । उसको दाजु राजु चाही अरुलाई ठग्ने गर्दछ । अर्काको घरमा गएर पैसा मलाई चाहियो भनेर सापटी माग्दै हिँड्ने गर्दछ । तर त्यो सापटी लिएको पैसा अरुलाई फर्काउने भने गर्दैनथ्यो । एकदिन … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ बिहे गरेर अर्काको घरमा पठाएको छोरी कृष्णाले बाबुको मुख हेर्ने कुसे औंसीको दिनमा मीठा मीठा परिकारहरू बोकेर आफ्नो बाबुको मुख हेर्न पुगिन् ! माइत पुगेपछि उनले आफ्नो बाबुको मुखमा लगेर मिठाई खुवाइन् ! कृष्णाको दाजुको नाबालक छोरा … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ खरिदार रामनाथले आफ्नो विवाह गर्दा ससुरालीबाट दाइजो स्वरुप आएको मोटरसाइकल चढेर कार्यालयमा जाने गर्थ्यो । आफ्नो श्रीमतीको माइतीले दिएको मोटरसाइकल चढ्न पाएपछि उसले आफूसँगै काम गर्ने सुब्बासाहेब भरतप्रसादलाई होच्याउदै भन्यो “सुब्बासाहेब हजुरले पनि भोलिदेखि मोटरसाइकल चढेर आउनु … Continue reading →

~अरुणबहादुर खत्री “नदी”~ कवि प्रेमप्रसादले काम गर्दै आएको कार्यालयको वार्षिकोत्सवको दिन नजिकै आइरहँदा सहकर्मी साथीहरूले उनले गरेको कामको प्रशंसा गर्दै भने, “यसपाली वार्षिकोत्सवको अवसरमा कविजीले पुरस्कार पाउनै पर्छ ।” कवि प्रेमप्रसाद इमान्दारीताका साथ काम गर्न कहिल्यै पछि पर्दैनन् । उनको … Continue reading →