Tag Archives: अनिल श्रेष्ठ – Anil Shrestha

~अनिल श्रेष्ठ~ आऊ, फुलमाया तिमी र म अब सँगै मिलेर एउटा आँधी जन्माऊँ सधैं तुवाँलो लागिरहेको यो आकाश र तुवाँलोलाई हटाउन

~अनिल श्रेष्ठ~ जिन्दगी म जिन्दगी जिइरहेको छु म जिन्दगी महसुश गरिरहेको छु म जिन्दगी खोलाझैं बगिरहेको छु समुन्द्रको मझदारबाट म जिन्दगी किनारा पु-याउने कोसिशमा छु जिन्दगी शब्द मै ज्यान भरिएको छ यसैमा सबै बाँच्न चाहिरहेको छ यसैलाई सबैले खोजिरहेको छ, … Continue reading →

~अनिल श्रेष्ठ~ हे बुद्ध, खोजिरहेको छु मैले यहां …… शान्ति, शान्ति देऊ न हामीलाई यस धर्तीमा एकपल्ट फेरी …… शान्ति, शान्ति करुणा, दया, मुदिता संगसंगै हिमाल, पहाडदेखि तराईसम्म जगाईदेऊ न फेरी …… शान्ति, शान्ति हे कृष्ण, यस दुनियांको कुरुक्षेत्रवाट खोजीदेऊ … Continue reading →

~अनिल श्रेष्ठ~ उसले मेरो कवितालाई ‘वाह’ भन्यो ताली बजायो उत्साहले करायो जब मैले पढ्दै गरिरहेँ कविता ऊ कराइरह्यो ‘वाह, ‘वाह’

~अनिल श्रेष्ठ~ एउटी बादी आइमाईका पेटीकोटका टुक्राहरु च्यातिएर जब यो मुलुकको राष्ट्रिय झण्डा बन्छ र सिंहदरबारका पर्खालहरु पेटीकोटका झण्डाहरु फर्फराउँछन् जब भर्खरै सङ्गीतबद्ध गरिएका नयाँ राष्ट्रिय धुनहरु सिंहदरबारको ग्यालरीभित्र बज्छ र यो मुलुकका केही उत्साहित सांसदहरु कुर्सीबाट उठेर नयाँ धुनलाई … Continue reading →

~अनिल श्रेष्ठ~ एउटी बादी आइमाईका पेटीकोटका टुक्राहरु च्यातिएर जब यो मुलुकको राष्ट्रिय झण्डा बन्छ र सिंहदरबारका पर्खालहरु पेटीकोटका झण्डाहरु फर्फराउँछन् जब भर्खरै सङ्गीतबद्ध गरिएका नयाँ राष्ट्रिय धुनहरु सिंहदरबारको ग्यालरीभित्र बज्छ र यो मुलुकका केही उत्साहित सांसदहरु कुर्सीबाट उठेर नयाँ धुनलाई … Continue reading →