Category Archives: डोट्याली रचना

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ एक दिन बिरुवा भयो बिरामी मुइ खाई भुन्यो बोलाईल्या धामी मुइ गयो उन्ज्याई धामीका घर धामी नाइ भिट्या ब कसो गर?

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ कन्न्या खोज्जु घर गयो कन्न्या रैछ ग्वालि लौन्या रैछ पैन्ट टि सर्ट, रैछ फेसनवलि गोरु बाकरा गोठ बादी झाडु पसी झाड्डु मेरा झान्या है त भुण्या आखा पसी ताड्डु

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ तम्लाई छाडी कठै लाडी क्याइ माइत आया हु न माइत कि न पोइलकी, कि दुख पया हु को गद्दो हो चुलो भाडो को कुच्चो बाट्टो हो दिन्या गोरु छाडी आइथिउ को घासु काट्टो हो

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ अक्षर राम्रो कम्पनीको बुट्टो राम्रो दनको चित्त बुझुन्या कोही छैन येई उदासी मनको कुटी काटी ओखलीले पिस्या जातरीले ईती दुख क्याइ दियो हो माया कातरौले

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ खोज्याकी कन्न्या का घर भात खानु गयो सबले भातु खाया रैछ मुइत भोकोइ रयो धर्को मिलयको रैछ अट्ठाइस गुण मिल्या ब्यौलो होइ झानौ भुनी कोट पैन्ट सिल्या

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ छुट्टै बसी खानउ भुनी धुलो पिसाइ गैछ गीतमा गाली दियो भुनी बुडिया रिसाइरैछ माल बस्सु झानौ भुन्छी चढि बरे किया झान्या बेला तै राणले इसा गीत दिया

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ मट्की बरे गइथेइ माइत नइत हेरे मुख माइतै मुणी बसी र मुनु क्याइ मान्या है दुख कन्न्या हेरी आइ ग यो भुनी तुइले लइ जान्या है मुइ जसा मुर्कट्यालाई कि निको मान्या है

~उत्तम भट्ट ‘विवेक’~ उमेरु त नाइ भ्यो दादा आघाइ भयो ब्यात बुढी त छाडी माइत लागी मुइ एकलोइ यात कोसेलो न सुन्या दिन निन क्यालाई खड्डी हो छाडी झान्या राणका मुख डिठ क्यानाइ पड्डी हो