Category Archives: नेपाली काव्य

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ महिनौंसम्म गर्भमा तिम्रो बसें र म जन्में तपस्या ठूलो तिमीनै आमा पाएर म जन्में हे मेरी आमा काखमा राखी तिमीले मलाई सेकेकी थियौ कुनामा बसी दाउरा जलाई भोकले आँत हर्हर भयो भोकाइनौ तैपिन दुःखले कति रुवायो मलाई … Continue reading →

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ बोलुँ – बोलिपासो, नबोलुँ – नबोलिपासो; जब म चूप हुन्छु चिच्याउँछौं तिमीहरु

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ सम्झेजस्तो हुन्न जीवन देखे जस्तो हुन्न जीवन – एक गीतको टुक्रा जीवन कस्तो छ यसलाई भोगेर हेर

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ प्रशान्त ! आज भोली तिमी बिरामी परेका छौ कि कसो कतैपनि अचेल ज्वारभाटा छैन आँधी तूफान चलेको छैन

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ माया माया भन्दाभन्दै सुकिसक्यो काया आफैलाई छोडूँ छोडूँ भन्छ आफ्नै छाया मन उड्यो कता कता सिमलको भुवा रुँदारुँदै रित्तिन्छ कि आँसूको यो कुवा

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ न त केहि चिनो न छ साथमा फोटो दिन साह्रै लामो लामो रात साह्रै छोटो एक झलक् पाउनपनि नसकेको धेरै भयो मनको कुरो खोल्ने इच्छा हाय मनमै रह्यो

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ मधुयाम जिन्दगीमा आजै आए जस्तो कोइलीले तिम्रै हाम्रै गीत गाए जस्तो बहारले हाम्रै निम्ति सजाएको जस्तो लज्जावती हामीसँगै लजाएको जस्तो

~निर्मलमणि अधिकारी ‘आयोदधौम्य’~ यसो भन्छु उसो भन्छु जसो तसो भन्छु दिलको बात आज चािहं खसोखास भन्छु दायाँ हेर्छु बायाँ हेर्छु आँखा जुधाउँछु मृदु मुस्कान शुरुवात कुरो फुकाउँछु