Category Archives: गजल

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ हेर्दैमा तिमीले मनभरिको त्यो खलबली उफ् चियो पो कसैले गर्दै त छैन त्यो जगजगी उफ् आखिर सुस्तरी जब तिमीले मलाई छोयौ रोकिए झैँ लाग्यो तब समय त्यो गडबडी उफ्

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ तन दिएँ मन दिएँ बदलामा होश राख्छु दूर हुन खोज्नेसँग मागेर म दोष राख्छु जाऊ जाऊ दूर जाऊ कति अझै रोकिरहुँ तिम्ले सोँचेभन्दा अब दूरी दुई कोश राख्छु

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ निरस हरेक आँशुले सिंचित कथाहरु कल्पिएँ उदासी पढेर लिखित कथाहरु वियोग अघिका अनेक भरोसा आपसमा वियोग घडीमा प्रत्येक बिनित कथाहरु

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ या रुवाऊ या हँसाऊ मेरो प्यार तिमी हौ दुख्दा मुटु निको पार्ने उपचार तिमी हौ न भोक छ न प्यास छ खाली तिम्रै आश छ बेहाल यो हालतको जिम्मेवार तिमी हौ

~कृष्ण प्र. पाण्डे~ आउँदैछ प्रिया मिलन नजिक , के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन गाली गर्छ्यौ कि माया अधिक ,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी भन उदासी तिम्रो हट्छ अवश्य , मेरो खुशी नि दुगुना हुन्छ खुशीमा कसरी हौंला सरीक,के के सोँच्दैछ्यौ नढाँटी … Continue reading →