~वासु शशी~
हाज त्याग्न सकोस वासु शशी वासु शशी वासु शशी वासु शशी
देवतालाई चढ़ाइएर प्रसाद बन्ने भाग्यलाई
जो त्याग्न सकोस् मालामा गुँथिने रहरलाई,
म त्यस्को रातो सौन्दर्यलाई आँखाले उठाएर लगी
रगतमा घोलिलिनेछु,
मेरो मुटु र नसामा बगाएर मेरो उमेरभरको आयु दिनेछु,
र त्यसले थाहा पाउने छः
एक पल्ट बिरुवामा
फूल दुइ पल्ट फुल्न सक्तछ
अर्को पल्ट मान्छेको मनमा
एउटा नदी चाहिन्छ
बग्न छाडियो भने कुहिनेछु भन्ने डरले मुक्त नदी,
किनारहरूले जोड़िएर अस्तित्व मासिदिन खोजे
तिनका माथि-माथि उत्रने हिम्मत भएको नदी
म त्यसैमा आफूलाई पखाल्नेछु, आफूलाई डुबाउनेछु,
आफूलाई भिजाउनेछु
म आफ्ना स्पर्शको होहल्ला मचाइदिनेछु त्यसको जीउभरि
म आफ्ना स्पर्शको हलचल मचाइदिनेछु त्यसको
अन्तर अन्तरसम्म
म छचल्काइदिनेछु त्यसलाई
पिउनेछु त्यसलाई र परितृप्त हुनेछु
र त्यसले पनि थाहा पाउनेछ कि त्यो पानी हो
र त्यो अरूलाई पनि पानी-पानी बनाउन सक्तछ
अरे, त्यस्तै फूल एउटी स्वास्नीमान्छे हो
स्वास्नीमान्छे, जो केवल स्वास्नीमान्छे हो
र फगत त्यस्तै स्वास्नीमान्छेमात्र लोग्नेमान्छे पाउन सक्तळे
लोग्नेमान्छे, जो लोग्नेमात्रै होइन, मान्छे पनि हो
र त्यस्तै स्वास्नीमान्छेमात्रै त्यस्तो नदी हो
जसलाई सुहागिन भन्न सकिन्छ
अरू सब त बिधुवा हुन बिधुवा
र त्यस्ताको ओछ्यानमा सुत्नेहरू पनि सब विधुरै विधुर
(स्रोत : वासु शशीको कवितासङ्ग्रह ‘यस्तो यौटा फूल चाहिन्छ’बाट साभार गरिएको )
