व्यङ्ग्य कविता : नाठी स्वास्नी

~जीर्ण भागेदार~

लाज, घिन, इज्जत फाली अरुतिरै सल्केकी छे
हुँदोखाँदो लोग्ने छाडी अरुतिरै पल्केकी छे
लिपिस्टिक, क्रिम, पाउडर लगाई–लगाई ढल्केकी छे
नाठो पोईका अगाडि टिलिक्कै टल्केकी छे ।

एकमिटरको कपडाले शरीर बेर्न पुगेकै छ
सधैँभरि मीठो–राम्रो खान लाउन पुगेकै छ
घरको काम किन गर्थी ? मस्ती गर्दै भुलेकै छ
दिनैपिच्छे नाठो फेर्दै शहरतिर डुलेकै छ ।

राती–राती फोन गर्छे दिउँसो कुरा मिलाउँछे
आफूसँग भा’को कुरा अरुलाई नै पिलाउँछे
अहिले घर छे भने अहिले कता बिलाउँछे
रोकठोक हुन खोज्यो भने मरीमरी रिसाउँछे ।

दुःख गर्ने लोग्ने हुन्छ मस्ती गर्ने स्वास्नी हुन्छे
नाठो पोईलाई भेट्न जान अनेक तानाबाना बुन्छे
सोझो लोग्ने नजा भन्छ उसका पनि कुरा सुन्छे
एकदिन भेट्न नपाएमा नाठी स्वास्नी किन रुन्छे ?

This entry was posted in कविता, हास्य - व्यङ्ग्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.