~शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल~
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी…
भयें कर्मले धमै छाड्ने पछाडी ।
भयेको छु यस्ले म पाल् समान
वियोग्ले जली तैपनी जान्न ज्यान ।।१।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
परेको छ आजकाल खङ्गाष्ट नाडी ।
कठै ! गो कहाँ सव् रसीलो मिजाज
नजर् तर्दछ यौ प्रेमि भै व्यर्थ आज ।।२।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
गयौ निर्दयी भै कहाँ आज छाडी ।
म कस्का बसी साथमा दिल् बुझाऊँ
तिमी झैं हँसीली कहाँ आज पाऊँ ।।३।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
नजर्-शर् हरे ! मार्न लाग्यो पछाडी ।
टुटी मन् भयेको छ मेरो रवाना
कती साद्धछयौ निर्दयी भै निशाना ।।४।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
दियो दैवले दूर पारी पछाडी ।
तिमी ठुस्सियौ गर्धनी खाइ आयें
अनाहक्महाँ दुःख मात्रै उठायें ।।५।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
भयें क्वै न क्वै आजदेखी पछाडी
कहाँ वस्ति हौ रातदिन् छट्पटाई
यहाँ होश झन् छैन कत्ती मलाई ।।६।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
तिमीलाई खुस् गर्न वस्थें पछाडी ।
तिमी आजकाल् भै रहीछयौ विरानी
म चुप छु सवै दैवको खेल जानी ।।७।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
प¥यो बस्नु आज्काल् फगत् आँशु काडी ।
कहाँ गो मुहव्वत् कठै ! आज हाम्रो
वियोगले दुवैमाथि पार्यो नराम्रो ।।८।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
दुवैले पर्यो प्रेममा पस्नु झाडी ।
म एक्लो रमन्ता भई घुम्छु आज
तिमी मान्दछयौ जोगिनी वन्न लाज ।।९।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
प¥यो कर्मका फेरले जानु छाडी ।
नबिर्से तिमले मुहव्बत् कदापि
म ईमान छाडी हुनेछैन पापि ।।१०।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
खुसीले सबै चीज खान्थें म बाँडी
प¥यो हाय ! खप्नू कठिनको वियोग
जगत्को टुटयो की सबै आज भोग ।।११।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
गला लागि बस्थें रत्तीभर् नछाडी ।
टुटयो वज्र शिरमाथि फाटो गरायो
वियोगले ठूलो आँशुको भल् बगायो ।।१२।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
तिमी भै निठुर् दुःख पायें पछाडी ।
शरीर्मा वियोग्को विभूती रमायें
अलख् प्रेमको फेर् जगाऊँन आयें ।।१३।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
फुटयो प्रेमको चूर भै आज हाँडी ।
खस्यो चित्त भुङरामहाँ लर्खराई
कहाँतक् बसूँ हा ! कलेजा डढाई ।।१४।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
प¥यो आज वस्नू फगत् हात माडी ।
तिमी हेर्दिनौं प्रेम राखी पटक्क
म हुन्छू यसैले छिने झैं छटक्क ।।१५।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
सदा ध्यान गर्थे म तिम्रै पछाडी
हरे ! कालले आज दुश्मन् गरायो
ठूलो पेच हामी दुवैमा लडायो ।।१६।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
मुहव्वत् दियौ त्यो तिमीले विगाडी ।
फुटेको जुटायेर जुट्तैन काँच
वियोगको नभै भेट कम हुन्न आँच ।।१७।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
भयेको छु तिम्रो विरानू पछाडी ।
अलक्को झलक बन्द भो देख्नलाई
तिमी ठान्दछयौ हाय ! दुश्मन् मलाई ।।१८।।
तिमी मेरि तिम्रो म भन्थें अगाडी
गरें शोख जे जे थियो एक् नछाडी ।
हुँदामा तिमी निर्दयी आजकाल
परी वज्र खाईरहेछु हवाल ।।१९।।
आशुकवि शम्भुप्रसाद ढुङ्गेल (विक्रम सम्वत(१९४६-१९८६)
१९७५ सालतिर छापिएर अत्यन्त लोकप्रिय भै शासकहरूको आँखामा चढेको र प्रतिबन्धित भएको पुस्तक थियो श्यामजीप्रसाद अर्ज्यालले प्रकाशित गरेको श्रृङ्गार रसको पुस्तक ‘सूक्तिसिन्धु’ ।
(स्रोत : कमल दीक्षितद्वारा सम्पादित जगदम्बा प्रकाशनद्वारा २०२४ सालमा प्रकाशित पुस्तक “सूक्तिसिन्धु-फेरि” बाट सभार)
