कविता : प्रस्थानको तरखर

~इश्वरवल्लभ~

केही असल मानिसहरूजस्तै
पन्छीहरू हाँगाहाँगा जम्मा हुँदै थिए
आज, अझै त्यो पुर्बेली हावा चलेन
सुकेको एउटा पात पनि झरेन
हुन त मनको पीर आँधीजस्तै दुख्छ,
त्यसैले बिर्सिदिए हुन्छ, यस्ता कुराहरू
म अब डिलमा उभिएर हेर्छु,
तल फेदीमा नदी आयो कि आएन,
केही दिनअघि त्यहीँबाट त्यो नदी
मेघ भएर आकाश गएको थियो
त्यसैले पानी बग्न पायो कि पाएन
समुद्र गर्जेको थियो
किनार र फाँटहरूलाई उसले खुब हिर्काएको थियो
माझीहरू खोइ
आफ्ना पतवार लिएर आएका छैनन्
यसपालि त आँधीबेहरी नै आउने भयो
अब त घर जानुपर्छ ।

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.