कविता : पीडा

~विष्णु खरेल~

देश रोइ रहयो
अविरल साउने झरी झै
म किंकर्तव्यविमुढ
न देशको आंसु पुछन नै सके
न सान्त्वना दिन नै सकें
किनकि,
देश रुवाइ हास्नेहहरुको बीचमा
कागको हूलमा वकुल्ला जस्तो भएं
र,
टाढैबाट बिदाईका हात हल्लाइ
बिदेशिन बाध्य भएं ।

भर्जिनिया अगस्ट २४, २००३

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.