~गोरखबहादुर सिंह~
“वृद्धहरूको आदर-सम्मान गर्नुपर्दछ, उहाँहरूजस्ता पाकालाई उभ्याएर हामी बस्नु लाजमर्दो कुरा हो । ल, तिमी पनि उठ र उहाँहरूलाई बस्न देऊ ।” एउटा अधवैंसे जोडीले सिट खाली गरिदियो र पहिल्यैदेखि सँगै उभिएका वृद्ध दम्पती खाली गरेको सिटमा बसालिए।
लामो समयदेखि उभिन विवश वृद्ध दम्पतीले बस्न पाएकोमा सन्तोषको सास फेर्दै बस्ने ठाउँ दिने दम्पतीलाई हार्दिक आशिष् दिए- “भगवान्ले नानीहरूको भलो गरून् !”
“कमसेकम तिनीहरूले त ढिलै भए पनि सिट खाली गरिदिए जुन कुरा मैले गर्न सकिनँ ।” नजिकका यात्रुहरूले आफूले ती वृद्ध दम्पतीलाई बस्ने ठाउँ नछोडिदिएकोमा केही हीनताबोध गरे ।
वृद्ध दम्पतीले आसन ग्रहण गरेको केही समयभित्रै ती उदार दम्पती बसबाट ओर्ले।
(स्रोत : बगर साहित्यिक पत्रिका बर्ष २३, पूर्णाङ्क ७१, २०६१ कार्तिक-मार्ग-पुस)
