लघुकथा : अपराध र राजनीति

~मधुवन पौडेल~

नयाँ प्रहरी अधिकारी पहिलो अपरेसन सकेर आफ्नो सिटमा बस्न पनि भ्याएका थिएनन् फोनको घण्टी बज्न थाल्यो,  ‘हजुर’

‘ए ! तपाईँले त हाम्रो पार्टीको कार्यकर्तालाई विनासित्ति थुन्नुभएछ! छाडिदिनोस् नत्र तपाईँ नयाँ मान्छे, भोलि नै हिँड्नुपर्ला फेरी !’

‘हिँड्ने बस्ने त भइरहन्छ, तर उसले जघन्य अपराध गरेको छ, छोड्न मिल्दैन!’ उनले अरू केही नभनी फोन राखिदिए।

अर्कोतिर,
‘ए.. त्यल्ले मलाई नटेर्ने? पख्लास् !’ नेताजीलाई भाउन्न भएर आयो। उनले तुरुन्तै अर्कोतिर फोन लगाए,

‘हलो…. म बोलेको ! के राजनीति गर्नु अब ? कुनै कर्मचारीले टेर्ने होइनन् ! आज केही नगरी मेरो कार्यकर्तालाई थुनेछन् ! फोन गर्दा कुरै नसुनी राखिदिए, उल्टो हप्काए पनि ! यस्तो ठाउँमा पनि त्यस्तालाई खटाउने हो ? सरुवा गरिदिनोस् तुरुन्त ! नत्र राम्रो हुन्न ! होस गर्नोस्, भोटिँगको बेला आउँदैछ !

‘भयो के भन्नुस् न!’

अर्कोतिरबाट नेताजीले अरू केही नबोली फोन राखिसकेका थिए।

प्रहरीकहाँ फेरी घण्टी बज्यो,
‘हैन, तपाईँले त आउनासाथ हाम्रा मान्छे थुन्न थाल्नुभएछ ! तुरुन्त छोडिदिनोस्’

‘उसलाई छाड्न मिल्दैन सर्! ऊ त ठुलै अपराधी हो, यसपालि त उसले कलेजभित्र पसेर केटी विद्यार्थीलाई लछारपछार समेत गरेछ !’

‘मलाई केही थाहा छैन, छाड्नुभएन भने तपाईँले त्यो ठाउँ छाड्नुपर्ला !

‘मलाइ त्यही मन्जुर छ सर्’ !

चार घण्टा पछि प्रहरी अधिकारीलाई सरुवा पूर्जी आयो। निन्याउरो मुख लगाएर उनी नयाँ अफिसबाट बिदा भए।

धम्कीको भरमा सरुवा गराउन सकेकोमा नेताजीको खुट्टा भुइँमा थिएन । ठुलै लडाइँ जितेको मनस्थिति लिएर उनी घर फर्के ।

भित्र पस्नासाथ श्रीमतीले कुर्लेर भनिन्,
‘आजै ढिलो गर्ने हजुर पनि ? बिचरी छोरीलाई एउटा गुण्डाले कलेजभित्र पसेर लछारपछार पारेछ ! तै एक जना पुलिस अफिसर आइपुगेछ र उसलाई पक्रेर लगेछ ! तेस्तालाई त दश वर्ष सडाउनुपर्ने जेलमा !’

नेताजी स्तब्ध भए ! उनको आँखा अगाडी बिहान थानामा भेटेको प्रहरी अधिकारीको अनुहार नाचिरहेको थियो ।

भीमनिधि तिवारी मार्ग,
काठमाडौ

(स्रोत : रचनाकार स्वयंले भाईबरको माध्यमबाट पठाईएको । )

This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.