~धीरेन्द्र प्रेमर्षि~
उड्दा-उड्दै परेवा त्यो आकाशमै ढलेको छ
चारो छर्ने हातबाटै गोली हजुर चलेको छ
अमृत फल्ने आसमा नै शहीदले रगत सिँचे
तैपनि त्यो फूलबारीमा विषै किन फलेको छ –
सङ्कटको बादल फार्न सूर्य रच्छु भन्दै थियो
पौरखी त्यो कलम उफ् ! हिँड्नै नपाई गलेको छ
सबै भन्छन् तेरो आँगन पार्दै छौँ उज्यालो
यही अनुसन्धानमा घर त मेरो जलेको छ
मेरो मुहार हँसाउनलाई मेरै दुवै हातले
मलम भन्दै मेरै घाउमा नुन-चुक दलेको छ
बत्ती सारा निभे पनि, जून-तारा उँघे पनि
‘प्रेमर्षि’ को छातीभित्र प्रेम-दियो बलेको छ ।
२०५९/०४/२९
धीरेन्द्र प्रेमर्षि
‘पल्लव’ मैथिली साहित्यिक र ‘समाज’ मैथिली सामाजिकको सम्पादन
सम्प्रतिः रेडियो नेपाल, काठमाडौँ, नेपाल
सम्पर्कः hellomithila@yahoo.com
(स्रोत : साहित्यसरिता – माघ-फागुन-चैत-2061 अङ्क ४ )
