~इश्वर देवकोटा~
अस्तित्व आफ्नै भुलेर हो कि
यो ठुलो भीडमै हराए झैँ लाग्छ
दिल भित्र आफै शुन्यता जाग्छ |
कोलाहल धर्ति
अस्थिर छ आकाश
आंधी कै बिचमा शुन्यता कै आभाष
जीवन एउटा सागर झैँ लाग्छ
सागर माझ शुन्यता नै जाग्छ |
मरुभूमि ठानु
त्यहि फुल्छ सिउड़ी
सपना नै मानु
मेटिन्छ नि बिउझी
एक्लो पो हु कि अत्याश लाग्छ
हजार साथ तर शुन्यता नै जाग्छ |
-2011-11-15
– इश्वर देवकोटा ,
पङ्द्रुङ्-०१, गोर्खा जराङ
(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)
