~अम्बर गुरुङ~ 
यति सुन्दर प्रीत नलाउ दिल झरेर सुकि रहेछ ।
अब फेरि कसम नखाउ यौवनले थुकि रहेछ ।।
जलन देउ आगो गहुँ आफै जलि खाक हुन्छु ।
तारा थिए आँखाको म आँसु सम्झि झरि दिन्छु ।।
यति कोमल हात नबढाउ थाम्ने हात झरि रहेछ ।
अब फेरि नमुस्कुराउ आँसुलेनै पुगि रहेछ ।।
उडाई दिन आंधिहरु मलाई नछोई मच्ची रहेछ ।
रातै पछि दियो जल्दै जिन्दगी लाई पोलि रहे५ ।।
फुल्न देउ काँडाहरु बाटो भरि हाँसि रह्ेछ ।
फेरि पनि कसम नखाउ कसमलेनै थुकि रहेछ ।।
शब्द / सङ्गीत / स्वर: अम्बर गुरुङ
