~कुमार धमला~
१
कालो गुलाब
नयनभरी आँसु
बन्यो गजल।
२
थाहै नपाई
मुटु टुक्र्याइदियौ
फूलको थुँगाले।
३
जिन्दगी एक
रहस्यमयी गीत
गाउन बाँकी।
४
मान्छे बौलायो
पशुहरू ब्यूँझिए
मानिस बन्न।
५
बैँशको फूल
हतारमा फुल्दछ
ओइलाउन।
(स्रोत : साहित्यसरिता डट अर्ग)