अनूदित कविता : जलपरी र जँड्याहाहरूको दन्त्यकथा

~पाब्लो नेरूदा~
अनुवाद: बिनोदबिक्रम केसी

पूर्णतः नग्न
उनी त्यहाँ आइपुग्दा
तिनीहरू त्यहीँ भित्रै थिए
रक्सी खाइरहेका उनीहरू तब थुक्न थाले
भर्खरै नदीबाट आएकी उनी
बुझ्दिन थिइन् केही पनि
बाटो भुलेकी मत्स्यकन्या थिइन् उनी
उनको चम्किलो देहमाथि बग्न थाले अपमानहरू
अश्लीलताभित्र डुबे उनका सुनौला स्तन
आँशुबारे अञ्जान उनी
रोइनन् आँशु झारेर
लुगाबारे अनभिज्ञ उनी
थिइन् निर्वस्त्र
जँड्याहाहरूले गोल र चुरोटका ठुटाले
बनाइदिए कालाम्य उनलाई
र, भट्टीको भुइँमा हाँस्दै–रमाउँदै लडीबुडी खेले
जलपरी केही बोलिनन्
किनभने उनीसँग थिएनन् शब्द
सुदूर प्रेमको रङ थिए उनका आँखा
श्वेत पुष्पराजले बनेका थिए उनका पाखुरा
सिपी प्रकाशमा चले उनका ओठ, मौन
र, अकस्मात्
भट्टीको ढोकाबाट निक्लिइन् जलपरी
नदीमा पसिन् र सुकिली भइन्,
झरीमा टल्कने सेतो पत्थरसमान
चहकिली भइन्
र, पछाडि नफर्की पौडिइन् पुनः
पौडिइन् शून्यतिर, मृत्युतिर ।

पाब्लो नेरुदा चिलीका विश्व प्रशिद्द कवि हुन् । उनी बिशेषत आफना प्रेम कविताका कारण चिनिन्छन् ।

This entry was posted in अनूदित कविता and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.