~राम विनय~
जमिनमुनि गहिरोसित
जरा नगडेको
रूखको जरा
आकाशतिर फर्केर
उदास आ”खाले हेर्छ ।
हुरीबतासले
हल्लाउँदैमा हल्लिने
जरासमेत उखेलिने
गहिरो आस्था र विश्वासमा नजमेको
कस्तो रूखको जरा भइएछ –
बोलीवचन र व्यवहारको ठेगान नभएको
छेपारे स्वभावको गतिछाडा र मतिभ्रष्ट
झुक्क्याउन खप्पिस
हुरीको एउटै झम्टाइमा लडेको रूख
आफू त लड्यो, लड्यो
बाटामा हिँड्ने यात्रुलाई समेत ठहरै पार्यो,
सराप परेको रूखको
कस्तो धरापमा परिएछ –
हेर्दा बडेमानको देखिने
तर भित्र विचारको गुदी सुकिसकेको
झुत्रिएर मक्किएको
दृष्टिविहीन पिपलपाते रूखको
कस्तो जरा हुन पुगिएछ –
धिक्कार छ आफैँलाई भन्दै
स्वर निकाल्दै चिच्याइरहे झै लाग्छ
सडकछेउमा लडेको रूखको जरा
आकाशतिर हेरेर
जमिनमुनि गहिरोसित
जरा नगडेको रूखको जरा
चारैतिर गुन्जिएजस्तो लाग्छ
जराको स्वर ।
