~कृष्णप्रसाद शर्मा वस्ती~
बग्छन् अनेक जल शीतल पूर्ण खोला,
धारा कुवा र जरुवा त गनिन्न होला ।
पैंतीस गाउँ अहिले गनिने यहाँ छन्,
भिन्नै छ यो नगर एक पहाडको झन् ।।१।।
गौंडा भनी धनकुटा पहिले चिनिन्थ्यो,
सामान घेर कपडा मसला किनिन्थ्यो ।
अड्डा अदालत लगायतका तमाम,
हुन्थे अनेक जनका परिपूर्ण काम ।।२।।
ठाडो बजार घर छन् लहरै बनेका,
सामानका पसल बैंक दुई गनेका ।
कोप्चे बजार बिहिबार छ हाट लाग्ने
माथ्लो भनिन्छ बरका तरु ताप भाग्ने ।।३।।
कोप्चे छ अन्य चिनिने भनिएर तल्लो,
हो छेउको नगरको टुँडिखेल पल्लो ।
यो हो कि झैं छ अहिले स्थल साटिएको,
आरा लिएर बरका रुख काटिएको ।।४।।
पात्ले दुई त कचिँडे र हिले निगाले,
हो सेउले सब मिली वन–बाँस पाले ।
बाटो पुरानु रमिते अनि टेकुनाला,
तर्साउने मन झसंग कडा उकाला ।।५।।
हावा सुशीतल छ सर्र घुमाउनेको
बस्तै थुचुक्क मनमा नरमाउने को ? ।
छाया छ झयाम्म बरको कुँदिएर ढुंगा,
सत्कर्मले सुजनको मन हुन्छ चंगा ।।
छन् गाउँमा नर परिश्रममा डुबेका,
नारी उसै तरहले शिरमा पुगेका ।
गर्छन् परिश्रम सधैं पसिना बगाई,
हाँस्छन् मिलेर बलले पृथ्बि रँगाई ।।
– कृष्णप्रसाद शर्मा वस्ती, धनकुटा–६
इतिहास पुराण साहित्याचार्य, एम.ए.
