कविता : भूमण्डलीकरण

~विनोद विक्रम के.सी.~

साँझ साँझतिर
राम प्रसादको पुरानो घरमा
आइ पुग्यो भूमण्डलीकरण
त्यो भन्छन् नि अङ्ग्रेजीमा ‘ग्लोबलाइजेसन’
हो, आइ पुग्यो ‘ग्लोबलाइजेसन’

गोरो,
अग्लो,
निला आँखा भएका,
सुन्दर
त्यो भन्छन् नि अङ्ग्रेजीमा ‘ह्याण्डसम’
हो, ‘ह्याण्डसम’ भूमण्डलीकरण

राम प्रसादले यथासक्य गर्‍यो अतिथि
खानपिनपछि
मूमण्डलीकरणले आफ्नो झोला खोल्यो
र, बाँड्न थाल्यो

पहिलो विश्व
त्यो भन्छन् नि अङ्ग्रेजीमा ‘फस्र्ट वल्र्ड’
हो, ‘फस्र्ट वल्र्ड’ का चिल्ला कोशेलीहरू

राम प्रसादको कान्छो छोरोलाई
एक डब्बा चकलेट दियो
ऊ दङ्ग पर्‍यो

जेठो छोरोलाई
एक दर्जन कण्डम दियो
उसले अप्ठ्यारो मान्यो

राम प्रसादकी छोरीलाई
ब्रा, मेकअप किट र जेतेमेते दियो
ऊ लाजले रातो भई

राम प्रसादकी आमालाई
छातीमा ‘सेक्सी लेडी’ लेखिएको
रातो स्वेटर दियो
बुढी मख्ख परिन्

राम प्रसादकी श्रीमतीलाई
घुँडामा फाटेको जिन्स प्यान्ट दियो
उसले अलिक चित्त दुखाई

राम प्रसादको पालोमा
झोला रित्तियो
उदार भूमण्डलीकरणले
आफूले पिइ रहेको क्यान बियर थमाइ दियो उसको हातमा

भोलिपल्ट राम प्रसादको घर ब्युँझदा
भूमण्डलीकरण हिँडि सकेको थियो

खाली खाली थियो घर

गायब थियो
भकारीमा भएको दुई÷चार मुरी धान

गायब थिए
लत्ताकपडा र ओढ्ने–ओछ्याउने
राम प्रसादका आमा, श्रीमती र छोरीका
नाक–कान थिए बुच्चै

(झाँक्रा फिँजाएर रोइ रहेकी थिई छोरी
राति त्यो घातीले
पेन किलर भनेर उसलाई खुवाइ दिएछ स्लिपिङ ट्याब्लेट
र, गाडेछ दाँत
अभाव र सङ्घर्षमा खारिएको तेस्रो विश्वको बैँसमा)

रैमट्ठ थियो मकैबारी
भर्खर लाग्न थालेका थिए मकैमा
लहरा नै चटाचुन्न पारेर
टिपिएका थिए काँक्रा र फर्सी

रित्तो थियो गोठ पनि
टाट्नामा थिए रगतका टाटाहरू
चितुवा पसेको भए
जङ्गल उन्मुख हुनु पथ्र्यो, बाटाका रगतका छापहरू
ती त सिधै सहरतिर सोझिएका थिए

अचेल राम प्रसादको घरलाई ढाकि रहन्छ कुहिरोले
अतृप्ति, असन्तोष र रूग्णता मडाइ रहन्छन्
अति बेचैन छ राम प्रसादको घर

मान्छेहरू भन्ने गर्छन्–
दिनमा एउटा क्यान बियर खाएन भने
राम प्रसाद बौलाउँछ अचेल
त्यो भन्छन् नि अङ्ग्रेजीमा ‘क्रेजी’
हो, दिनमा एउटा क्यान बियर खाएन भने
‘क्रेजी’ हुन्छ राम प्रसाद ।

(प्रगतिशील लेखक सङ्घ, चितवनको मुखपत्र ‘प्रलेस’, अङ्क ४ बाट)

(स्रोत : हाँक विक्ली – वर्ष ३३, अङ्क १८ – March 30, 2016 )