~चन्द्र मादेन ‘आन्छन्’~
जनताको पसिना र रगत
चुस्न सम्म चुस्यौ
भोका नाङ्गा निरिह आसक्तहरुलाई
डस्नसम्म डस्यौ
बुद्धलाई भारतको मझेरिमा राखिरहेको छ
उसैले देशको सिमानाको कद काटिरहेकोछ
हत्या, हिँसा, महंगी, भष्ट्राचारले
सिङ्गो देश कहालीलाग्दो भैरहेछ
अपहरण अशान्तिले चुर्लुम्म डुवाई रहेछ
कहिँ नभएको जात्रा हाँडीगाउँको
तिमीहरुले बनायौ ६०१ प्रतिनिधि
वर्षौवर्ष धोक्रयायौ जनताको नुन
खोइ सविधान, कहाँ गयो सविधान,
कहिले वनाउने सविधान ?
सविधानको म्याद कतिचोटी थप्ने ?
त्यत्रो ६०१ जनाले कुम्ल्याएको
अरवौ अरव रुपैया खोइ ?
तिमीहरुलाई अलिकति सरम लाग्दैन
तिमीहरुको नैतिक इमान जमान छैन ?
कहिले एउटा अर्कोतिर लहसियो
कहिले एकले अर्कोलाई नंग्यायो
कहिले तादाम्य मन्त्री वन्न कुटिल षडयन्त्र गर्यो
कहिले निरपराधी निराहारलाई फसायो
कहिले कुटनीतिक राहदानीको दुरुप्रयोग गर्यो
तिमीहरुको यो विप्ल्याटो मनोग्रंथिलाई
तिमीहरुको यो कलुषित अकर्मण्यतालाई
तिमीहरुको यो कपटी र निम्छरोपनलाई
भोका, नांगा, निमुखा, निरिह
उत्पीडितले सोध्नैपर्छ !
मुलुकलाई दन्किएको भूम्रामा
कहिलेसम्म हाल्ने नेताजी
मुलुकमा अविरल निर्लज्ज
भ्रस्ट्राचार गरि कहिले तृप्त हुने ?
खोकिलाको खाडोलभित्र परिरहेको
मुलुकलाई कहिले माथि उकाल्ने ?
मुलुकमा फोहरी खेलमा लपेटिरहने
ताण्डव राजनीतिको अनवरत पट्टा
कस्ले दियो तिमीहरुलाई ?
अन्ततगत्वा, वेचैन नेपाली मनहरु
जीवनलाई सजाउने उत्कण्ठाहरु
तरंगीरहेकोछ ……….. तरंगीरहेकोछ
मौन स्तब्ध मुटुका स्पन्दनहरु
तरेलिरहेकोछ ……….. तरेलिरहेकोछ
