~उपेन्द्र सुब्बा~
छोरीले मिठाइ माग्न छाडी
विरक्तिएको छ मन हिजोआज
उहिले जस्तो रोईकराई, चिच्याई
छोरीले मिठाइ मागे हुन्थ्यो –
“पापा एउटा मिठाइ किनिदिनु न !”
कसम! आज म रिसाउने थिइन
छोरीलाई आँखा सन्काएर तर्साउने थिइन
आज मसँग कविता बेचेको केही पैसा छ
छोरीलाई मिठाइ किनिदिने मन पनि छ
तर, छोरीले मिठाई माग्न छाडी
विरक्तिएको छ मन हिजोआज !
आज-
छोरीलाई काखमा राखेर
रुँदै-रुँदै सोधूँ कि आफै-
“छोरी मिठाई खाने ?”
सायद, अब मेरो छोरी ठूली भइन् !
