कविता : अम्बानीको खुदरा पैसा

~प्रदीप लोहागुण~

निगमको झोला भिरेर हाट भर्न हिँडेका
अनील अम्बानीलाई थाहा छ
खुदरा पैसाको मूल्य ।

अनील अम्बानीलाई अर्को एउटा कुरा पनि थाहा छ
कि हाट भर्न जाँदा नोट बोक्नु हुँदैन ।
ऊ सानैदेखि आफ्ना बाबुसँग
हाट भर्न आउन थालेको छ ।
उसलाई थाहा छ
सब्जी किनेर ठूलो नोट दिँदा
किचिलो लाउँछन् व्यापारीहरू
ठूलो नोटको हिसाब नमिल्दा
कोई बेला एक दुई रूपिँया त्यसै छोड्नुपर्छ ।
सधैँ त्यसरी छोड्नुपरे हल्लिन्छ घरको अर्थनीति
घरको अर्थनीति हल्लिँदा नै हल्लिने हो देशको राजनीति ।
अनील अम्बानीले देशको राजनीति हल्लिनु दिनु हुँदैन ।
मर्ने बेलामा आफ्ना बाबुलाई गरेको संकल्प नै यही हो उसले
कि म कुनै पनि हालतमा घरको अर्थनीति हल्लिनु दिने छुइनँ
उसको यही दृढसंकल्पले हल्लिन दिँदैन देशको राजनीति ।

ऊ चाहन्छ, देशको प्रत्येक नागरिकसँग खुदरा पैसा हुनैपर्छ
ऊ सोच्छ, आखिर हाटलाई चाहिने खुजरा पैसा त हो
नोट त चुनाउको बेला चाहिन्छ
चुनाउपछि सरकार बनाउँदा चाहिन्छ ।
कोई बेला सरकार गिराउँदा चाहिन्छ ।

यो देशको प्रधानमन्त्रीले पोल्टोमा कसेको
एक अरब खुजरा पैसाको मखमली थैली
अनील अम्बानीले उपहार दिएको हो ।

अनील अम्बानीलाई
थैलीको भन्दा पनि खुजरा पैसाको मूल्य थाहा छ ।

This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.